Kolejne tomy „Requiem Króla Róż” są jeszcze bardziej zawiłe, pełne spisków oraz intryg, niż trzy pierwsze. Przyznam szczerze, że parę razy zgubiłam się (po raz kolejny), głównie przez te same imiona bohaterów. Dalej mamy tutaj sny, wizje i rzeczywistość i dalej to wszystko jest po prostu „wrzucone do jednego gara” i Czytelnik, podczas lektury sam musi sobie wytłumaczyć, co jest od czego, aby móc w pełni zrozumieć tę historię. Manga skończyła się w takim momencie, że mam ochotę sięgnąć po kolejne trzy tomy, które na szczęście są dostępne na rynku, a z tego co mi wiadomo, historia trwa dalej i autorka właśnie rysuje dziesiątą część. Nie lubię czekania, ale nie pozostaje mi nic innego, niestety i zapewne po tym dziewiątym, dostępnym u nas tomiku będę wkurzona, że nie ma kolejnego. Przynajmniej można pochwalić wydawnictwo Waneko za prędkość wydawania mang, bo robią to naprawdę bardzo szybko.

tytuł obfituje w liczne wątki mocno odbiegające od prawdziwej historii czy twórczości Szekspira. Zresztą opis na tylnej obwolucie jasno daje do zrozumienia, że jest to mangowa porcja „mrocznej fantastyki”. Nie jest to więc dzieło dla ortodoksyjnych miłośników angielskiego poety (zresztą nie sądzę, aby oni interesowali się w ogóle mangą). Dość ostrożnie do tytułu muszą również podchodzić miłośnicy wartkiego fantasy. Autorka co prawda dobrze oddaje klimat tego gatunku, o wiele bardziej jednak skupiając się na postaciach i zachodzących pomiędzy nimi relacjach. Miłość, nienawiść, pożądanie, smutek, brak akceptacji, niemożność odnalezienia prawdziwego siebie. Tego rodzaju tematyka jest tutaj dość powszechna i napędzająca treści kolejnych części. Pod względem tematyki nie jest źle, jednak nie każdemu ona przypadnie do gustu.