OPIS
Salomon Majmon (1754-1800) pochodził z ortodoksyjnej litwackiej rodziny zamieszkałej w dobrach Radziwiłłów w Nieświeżu. Już jako dziecko otrzymał gruntowne wykształcenie rabiniczne. Będąc młodym człowiekiem, zetknął się wpierw z mistycyzmem Kabały, a potem z ruchem chasydyzkim, dalej z racjonalistyczną filozofią Mojżesza Majmonidesa i wreszcie z ideami Oświecenia. Pod ich wpływem opuścił Litwę, przeniósł się do Niemiec i wreszcie zerwał z judaizmem, stając się filozofem-bezwyznaniowcem - przede wszystkim znakomitym recenzentem Immanuela Kanta, któremy wytykał błędy w jego Krytyce czystego rozumu. Pozostawił kilka książek i kilkanaście traktatów, pisanych w języku niemieckim i hebrajskim, z których część nigdy nie ukazała się drukiem. Napisana w latach 1792-1793 Autobiografia - być może najbardziej znane dzieło Majmona - jest fascynującym dokumentem z epoki, przedstawiającym zmienne koleje losu i rozwój intelektualny tego niezwykle uzdolnionego samouka, który niemieckim filozofem i bywalcem berlińskich salonów stał się nie tylko dzięki przyrodzonym talentom, ale również ogromnemu wysiłkowi woli i pracowitości, którym od czasu do czasu sprzyjało szczęście.