Pierwszy raz sięgnęłam po tę klasyczną , pełną magii opowieść będąc w klasie maturalnej , a wszystko zaczęło sprawą dwóch rzeczy- serialu oraz tematu prezentacji z języka polskiego . I już wtedy przepadłam, oczarowana zarówno bohaterami, fabułą jak i tym jak zręcznie autor wplótł w swoją historię wątki historyczne ,czyli podboje napoleońskie. W pierwszym i drugim tomie swego dzieła Tołstoj skupia się na przedstawieniu bohaterów, powiązań między nimi oraz na kontekście w jakim funkcjonują. Nie brakuje również wątków romantycznych i opisu wielu bitew co autor czyni z niesamowitym wyczuciem i swobodą. Poznajemy więc rodziny Rostowów, Bołkońskich, Bezuchowów, Kuraginów, Drubeckich i innych. Ich losy się wzajemnie splatają. Andrzej pochodzi z wyjątkowo zamożnego domu i jest księciem. Jego serce skradła młodziutka hrabianka Natasza Rostowa, jednak związek ten nie jest przychylnie odbierany przez ojca młodego mężczyzny. Ponadto terroryzuje on również swoją córkę Marię, która będąc osobą cichą i raczej skromną nie potrafi mu się przeciwatawić. Nie brakuje również mezaliansu ponieważ brat dziewczyny, Mikołaj obdarzył uczuciem służącą jego rodziny Sonię. Kto będzie próbował odebrać szczęście zakochanym i czy mu się się powiedzie? A może szczęście odbierze czynnik inny niż ludzka zawiść? Nie mam pojęcia jak opisać słowami swoje uczucia. Tak szybko mnie to wszystko wciągnęła, że ani się obejrzałam, a byłam już w połowie książki, mimo ,że było w niej wyjątkowo dużo opisów i niektóre fragmenty bardzo mi się dłużyły więc od razu biorę do ręki kolejną książkę.