Wszystko stało się jasne! Spotykamy się przy recenzji drugiego tomu serii „Bliźniaczki Botanika. Hiacynta”. Tym razem autorka wzięła na warsztat Hiacyntę, którą dotąd uważałam za grzeczną dziewczynkę, a jednak zaskoczyła mnie niejednym zwrotem akcji. Oczywiście, to wszystko działa na korzyść dla niej, całej serii, ale nie zamierzam zdradzać szczegółów. Nie wiem, jak wy, ale ja nie lubię, kiedy wspaniała seria, książka kończy się, bo staję przed sobą i zadaję sobie pytanie „I co teraz?”, lecz mamy też i drugą stronę, czyli plusy m. in. są nimi odpowiedzi, wyjaśnienie spraw, które dręczyły czytelnika, w tym przypadku mnie. Śledztwo trwa, a wraz z nim pojawiają się nowe i znane wyzwania, oprawcy i winni. Hiacynta Wigura, udając swoją bliźniaczą siostrę Hortensję, jest w trakcie tajnej misji na dworze Modlińskich, ale o szczegóły postarajcie się dowiedzieć sami. Pamiętajcie, jak pisałam wcześniej, co pirat, statek piracki i tym podobne mają wspólnego z tą serią – ta tajemnica zostanie rozwiązana. Poznamy również przystojnego szelmę, który także poszukuje druidzkiego artefaktu. Ta dwójka ostro namiesza, ale nie można zapominać o innych bohaterach, którzy sprawiają, że łatwo jest się z nimi utożsamić. Przypominam, że czas akcji dzieje się w czasach, w których kobiety wychowywane są w przeświadczeniu, że są odpowiedzialne za ognisko domowe, a sprawy męskie, polityczne nie powinny ich interesować, jak to mówią mają być dobrymi córkami, żonami, matkami etc., lecz super, że znajdują się tacy rodzice, który wychowują swoje dzieci niestereotypowo jak w przypadku naszych bliźniaczek, które swoimi umiejętnościami potrafią zszokować niejednego dorosłego mężczyznę. Dla zainteresowanych, według opisu wydawcy w powieści występują postacie znane z cyklu „Dworek nad Biebrzą” Urszuli Gajdowskiej. Cała ta seria sprawia, że na sercu robi się ciepło. Mnóstwo zabawnych sytuacji, które rozjaśnią nawet najpochmurniejszy dzień tej jesieni. Z całego serca polecam i czekam na kolejne dzieła autorki.