Komiks rozpoczyna się od śmierci Pingwina. Wydaje się, że to koniec historii Oswalda Cobblepota. Jego zbrodnicze imperium przechodzi w ręce jego dzieci, które ciągle walczą o władzę. Ich ojciec nie opuścił jednak tego świata, a korzysta z życia na spokojnej emeryturze w objęciach swojej dziewczyny. Spokój ten jednak pewnego dnia się kończy. Rząd USA werbuje bowiem Pingwina jako agenta i powierza mu ważne zadanie, które oznacza jego powrót do żywych. Tom King, znany jest ze swojego nowatorskiego podejścia do opowieści superbohaterskich, w których lubi on zaskakiwać czytelnika. Nie inaczej jest w przypadku albumu Pingwin tom 1: Długa droga do domu. Od pierwszych stron autor serwuje nam tutaj intrygującą historię o odkupieniu, zemście i poszukiwaniu własnego miejsca w świecie. Najważniejszą rolę w scenariuszu odgrywa tutaj oczywiście tytułowy bohater. Pingwin to postać złożona i niejednoznaczna. Z jednej strony jest wyrachowanym przestępcą, gotowym na wszystko, by osiągnąć swoje cele. Z drugiej strony, jest to człowiek inteligentny i ambitny. Tom King w swojej opowieści skupia się mocniej na tej drugiej stronie, wciągając czytelnika głęboko w meandry i zawiłości umysłu tej postaci. King bardzo udanie buduje tu napięcie i stopniowo odkrywa przed czytelnikiem kolejne karty tej historii. Nie brakuje tu zaskakujących zwrotów akcji i trudnych wyborów. Przewracając kolejne strony komiksu, natrafimy również na odpowiednią dawkę widowiskowości i dużą porcję klimatycznego mroku, nadającego scenariuszowi jeszcze większej wyrazistości. King porusza tu również ważne tematy, takie jak rodzina, lojalność, odkupienie czy poszukiwanie własnej tożsamości. Nie wszystko jest tu jednak perfekcyjne i album w kilku swoich fragmentach prezentuje pewne wady. Jedną z nich jest kompletnie niepotrzebne powracanie przez twórcę do przeszłości Pingwina. Nie wnosi to nic szczególnego do historii, a tylko zwalnia tempo akcji i wytrąca odbiorcę z klimatu opowieści. Odrobinę zastrzeżeń można mieć również do kilku trochę za bardzo przegadanych scen, ale to już cecha charakterystyczna dla tego autora....