Pierwsza w polskich badaniach próba spojrzenia na twórczość znakomitego węgierskiego reżysera jako pewną całość. Autor poddaje szczegółowej analizie filmy Szabó, bada główne wątki jego dorobku artystycznego, problematykę i zainteresowania widoczne w tych obrazach.

Szabó należy do pokolenia, którego dzieciństwo i młodość przypadły na lata wojenne i okres burzliwych powojennych przemian. To one ukształtowały psychikę, postawy i emocje reżysera, który sięga do tej wspólnoty doświadczeń, ale się do nich nie ogranicza. Interesują go także losy generacji ojców i dziadków, często wraca zatem w swych filmach do przełomu XIX i XX wieku, aby tam szukać źródeł współczesnych postaw moralnych nie tylko swych rodaków, ale i narodów Europy Środkowej, której losy rozpatruje w perspektywie uniwersalnej.