Kiedy tylko zobaczyłam okładkę powieści When in Rome wiedziałam, że muszę dostać ją w swoje ręce i przekonać się czy treść okaże się równie słodka jak jej zapowiedź. Intuicja mnie nie zawiodła. Otrzymałam dokładnie to czego szukałam i jeszcze więcej. Czytanie tej książki było dla mnie niczym delektowanie się pyszną szatlotką, czekoladowymi i czekoladowymi lodami lub podjadanie popcornu połączone z oglądaniem na żywo meczu siatkówki wygranego przez mój ukochany klub - jednym słowem- BAJKA. Amelia jest piękną i bardzo znaną osobą. Jej piosenki mają miliony odtworzeń w sieci, kolejne single sprzedają się jak świeże bułeczki, a zarobionych pieniędzy wystarczy na spełnienie niemal każdego głęboko skrywanego marzenia. A jednak . Coś w niej pęka. Zagubiona dziewczyna działając pod wpływem impulsu , zainspirowana Audrey Hepburn wyjeżdża do Rzymu- jednak nie tego położonego we Włoszech, a jedynie do małej mieścinki w stanie Kentucky położonej dwie godziny drogi od jej własnego domu. Na jej nieszczęście spontaniczna wycieczka zaczyna się wyjątkowo kiepsko- samochód Rae Rose -bo pod tym pseudonimem zna Amelię świat odmawia współpracy ,a to sprawia, że młoda kobieta zatrzymuje się na podwórku przed domem nieznanego mężczyzny. Noah nie jest duszą towarzystwa,choć w przypadku tego bohatera takie określenie wydaje się być eufemizmem. Nie to by mu czegoś brakowało- jest atrakcyjny i do tego prowadzi cukiernię będącą spadkiem po babci. To po prostu typ samotnika, a gdy myślę o jego postaci od razu przychodzi mi na myśl osiołek Kłapouchy. Nocna wizyta cekebrytki to ostatnia rzecz jakiej sobie życzy. A jednak- mimo ,że niechętnie mężczyzna decyduje się jej pomóc. Co z tego wyniknie? Czy dwie tak skrajnie różne osoby mają ze sobą coś wspólnego? Powiem prosto z głębi serca i użyję najprostszych znanych mi słów- ta lektura była CUDOWNA. Z miejsca zakochałam się w jej bohaterach z zaangażowaniem śledząc ich poczynania i kibicując w drodze do szczęścia. Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością Sarah Adams, lecz z pewnością nie ostatnie. Lekkie pióro autorki oraz piękny sposób wyrażania myśli i emocji sprawił, że dałam się jej oczarować. Pięknie opisane powoli rodzące się między dwojgiem ludzi uczucie, niesamowicie realistycznie wykreowane postaci , klimat małego miasteczka i dopełniające całości błyskotliwe okraszone humorem dialogi porywają od pierwszej do ostatniej strony. Polecam gorąco ❣️ PS Odłożenie tej fabuły grozi czytelniczym kacem -przed czytaniem upewnij się ,że masz pod dostatkiem dobrej literatury pozwalającej na jego przełamanie 😉