„Pod osłoną deszczu” jest typową powieścią obyczajową. Kate wysyła swoją córkę do rodziców, aby pomogła przy opiece nad chorym dziadkiem, dziewczyna nie jest z tego zadowolona. Musi opuścić swoich przyjaciół i środowisko. Nic jej się nie podoba i ma ochotę uciec do domu, jednak poznanie bliższe dziadków i zrozumienie ich zachowania sprawia, że Sabine już nie chce wracać do Londynu. Szczerze przyznam, że książkę czyta się szybko, ale inne pozycje autorki bardziej przypadły mi do gustu. Opis książki sugerował, że fabuła będzie inna, lecz spotkała mnie niespodzianka, bo jest to historia nie tylko o jednej osobie, ale o trzech pokoleniach kobiet, które mają trudności aby się ze sobą dogadać. Tak jak poznajemy na kartach powieści i z własnego doświadczenia wiemy najlepsza jest szczera rozmowa aby wyjaśnić sobie wszystkie niedopowiedzenia. Czytelnik, który oczekuje po książce romansu może się rozczarować, gdyż jest to typowa obyczajówka, opowiadająca o trudnych relacjach w rodzinie, o niewłaściwie ulokowanych uczuciach, szukaniu miłości na siłę. Fabuła powieści rozwija się bardzo wolno, ale im dalej czytamy tym lepiej poznajemy wszystkie bohaterki i zmieni się nasz stosunek do nich. Jojo Moyes ukazuje nam trzy pokolenia kobiet, trzy różne charaktery i perspektywy oraz trzy połączone ze sobą historie. Autorka potrafi stworzyć nietuzinkowych bohaterów i bardzo ciekawe fabuły, jednak w tej historii czegoś mi zabrakło. Brak w niej większych emocji, szybszej akcji oraz elementu zaskoczenia. Wachlarz osobowości zbudowany przez autorkę jest bardzo dobry. Genialnie dopasowała do siebie różne charaktery postaci, mamy w powieści zbuntowaną nastolatkę, kobietę która szuka na siłę miłości oraz mężczyznę doświadczonego przez życie. Kobiety, które autorka opisuje w swojej powieści dzieli niemal wszystko, ale łączy na pewno irlandzki charakter ducha. Jojo Moyes bardzo dobrze przedstawia nam irlandzkie klimaty, piękne opisy miejsc, codzienność życia. Historia o dorastaniu, relacjach międzyludzkich, sile kobiet oraz o wybaczaniu. Tak jak Moyes ukazuje w swojej historii, czasami mamy coś na wyciągnięcie ręki ale nie dostrzegamy tego i potrzeba nam dystansu do samego siebie aby dostrzec to co jest obok nas. Mimo swojej objętości książkę czyta się szybko, jedynie na początku wydaje się bardzo nudna i troszkę się dłuży, to warto przeczytać do końca. W moim odczuciu jest to powieść smutna, ukazująca jak brak rozmowy, otwartości i niedomówienia stają się przyczyną rodzinnych konfliktów.