OPIS

Przemiany, jakie nastąpiły w Polsce po roku 1989, spowodowały wzrost zainteresowania ekonomicznymi skutkami rozwoju turystyki, które w skali świata umożliwiają traktowanie jej jako jednej z najbardziej dynamicznie rozwijających się dziedzin gospodarki. Efekty społeczno-ekonomiczne rozwoju turystyki postrzegać można przez pryzmat korzystnych zmian w postaci: wzrostu dochodów z turystyki, wzrostu zatrudnienia, poprawy standardu życia społeczności odwiedzanych, poprawy i rozwoju infrastruktury, rozwoju przedsiębiorczości itd. Należy być jednak świadomym występowania także niekorzystnych zjawisk towarzyszących rozwojowi turystyki i miejsc, w których rozwój ten następuje.
Dysfunkcje turystyki dotyczą w szczególności zjawisk o charakterze społecznym i przestrzennym, a wyrażają się we wzroście patologii społecznych, niszczeniu krajobrazu i degradacji walorów środowiska przyrodniczego i kulturowego. Te zjawiska wpływają na jakość walorów turystycznych, co w długim okresie może przynieść negatywne skutki w aspekcie konkurencyjności miejsca przyjmującego turystów. Przejawiać się to może nie tylko w zmniejszeniu atrakcyjności turystycznej, ale też obniżeniu odczuwanej przez mieszkańców satysfakcji z jakości życia, co wywołać może odpływ kapitału społecznego do obszarów bardziej atrakcyjnych. Powoduje to osłabienie potencjału społecznego i ekonomicznego danego terytorium, co potwierdza, że niekontrolowany rozwój turystyki może mieć negatywne implikacje również w sferze ekonomicznej.

DODATKOWE INFORMACJE

RECENZJEjak działają recenzje?NAPISZ SWOJĄ RECENZJĘ