OPIS
Książka prezentuje życie, twórczość i odbiór poety, prozaika i dramaturga niemieckiego Maksa Herrmanna (1886-1941), zmarłego na londyńskiej emigracji. Autorka opisuje losy poety urodzonego w katolickiej i górnośląskiej Nysie, robiącego karierę w barwnym świecie kabaretów i teatrów Wrocławia, Berlina, Zurychu.
Max Herrmann opowiadał się za humanitarnym ładem, nienawidził Hitlera i jego państwa, był prawdziwym "wypędzonym" z raju swojego dzieciństwa, swojej kultury, w końcu - swojego języka. Jego śpiewne, ale jednocześnie głęboko refleksyjne wiersze są świadectwem humanizmu w czasach pogardy, miłości w epoce nienawiści, wolności w erze zniewolenia. Autorka udostępnia nieznane materiały archiwalne, cytuje rękopisy, z ogromną wrażliwością opowiada o poecie i jego ojczyznach.
Prezentowana tu monografia jest unikatowa zarówno w polskiej, jak i między-narodowej germanistyce.
Wojciech Kunicki