To chyba trzeci przypadek w którym spotyka się kolaborację Michaela Zulli z Neilem Gaimanem na rynku polskim, niestety również najsłabszy. W przeciwieństwie do pozostałych dwóch (sandmana oraz ostatniego kuszenia) scenriusze gaimana pełnią tutaj rolę drugorzędną, będąc jedynie okazją do ukazania talentu artysty. Historie sprawiają wrażenie stworzonych na szybko - pierwsza z nich wznosi sie trochę ponad przyzwoitość, druga jest zupełnie przeciętna. Co innego ilustracje - do tego komiksu wraca się (ale mimo wszystko rzadko) głównie z ich powodu. Artysta do naniesienia koloru na wcześniej przygotowane szkice wykorzystał prawdopodobnie kredki bądź farby olejne, co dodatkowo uprzyjemnia wrażenia wzrokowe. Całość prezentuje się naprawdę dobrze na kredowym papierze. Ocena ogólna plasuje się gdzieś pomiędzy trzema a czterema gwiazdkami, raczej w kierunku trzech - ale ze względu na cenę w stosunku do jakości wydania i stronę wizualną daję cztery.