Nie ukrywam, że pierwszy tom bardziej przypadł mi do gustu, fabuła w drugim tomie według mojej oceny , spada trochę w dół, rysunki nadal mi się podobają, na pewno kupię trzeci tom,a później się zobaczy.

Nie ukrywam, że pierwszy tom bardziej przypadł mi do gustu, fabuła w drugim tomie według mojej oceny , spada trochę w dół, rysunki nadal mi się podobają, na pewno kupię trzeci tom,a później się zobaczy.

Kiedy recenzowałem pierwszy tom „Paper Girls” nie szalałem (łagodnie rzecz ujmując) z porównaniami serii do „Stranger Things”. Powód był prozaiczny: w tamtym czasie Netflixowego serialu po prostu jeszcze nie miałem okazji zobaczyć i dopiero jakiś czas temu, zachęcony wszędobylskimi reklamami drugiego sezonu, skusiłem się na seans. Ponieważ jednak produkcja była przede wszystkim kompilacją najróżniejszych pomysłów znanych z książek Stephena Kinga, wrażenie, że „Paper Girls” to takie połączenie dzieł Króla z klasyką fantastyki pozostało. Ale jak w przypadku „Strangers Things”, tak i tu mamy do czynienia z rewelacyjną historią, stanowiącą hołd dla licznych tworów popkulturowych i dostarczającą znakomitej rozrywki także tym, którzy ich nie znają.

Odsłona druga Paper Girls zdradza nieco mechanizmy jakie żądzą w ich świecie i stawia kolejne pytania. Zabawa czasem i zetknięcie osób z przeszłości z nowinkami teraźniejszości zawsze bawi. Rysunki Cliffa Chianga to mocna strona komiksu.Charaktery i relację między postaciami są fajnie rozwijane, natomiast w dalszym ciągu moim zdaniem to nie jest seria rewolucyjna. Przyjemna lektura ale nie nokaut jakim ją zapowiadano.