Hermann Huppen bardzo sprawnie snuje swoje opowieści i dlatego czyta się je świetnie. Jednakże, podobnie jak część pierwsza tej serii, tak i druga mnie nie zachwyciła. Mam te same zarzuty: pomysł na fabułę dość zwyczajny, motywy oklepane i wyświechtane. Grafika do mnie nie przemawia, chociaż nie jest odpychająca, po prostu ujdzie (według mnie to trochę za mało, bo komiks powinien działać na czytelnika nie tylko warstwą tekstową, ale i obrazem). No i wciąż to podobieństwo fizjonomii postaci - w każdym komiksie tego autora większość twarzy uczestników zdarzeń wygląda tak samo (jeden z recenzentów skwitował to bardzo celną uwagą: "Wojny klonów" - określenie jak najbardziej na miejscu). To przeszkadza mi w odbiorze, ponieważ czasami trzeba się domyślać z kontekstu (lub po detalach ubioru czy fryzurze), kto to akurat jest. Scenariusz i sposób prowadzenia narracji to bardzo przyzwoite rzemiosło, ale, moim zdaniem, jedynie rzemiosło. Zabrakło nutki artyzmu. Wciąż czekam na jakiś przełom (może w kolejnych odsłonach), bo sama opowieść ma potencjał i jest wciągająca.

komiks i sklep OK