Gildia po mistrzowsku,po raz kolejny obsługa na wysokim poziomie,dokładnie i skrupulatnie przeprowadzona transakcja.
Jeżeli chodzi o komiks to cieszę się że znalazł
się w mojej kolekcji.

"Strażników" czytałam dobrych parę lat temu, przez ten czas sporo szczegółów zatarło mi się w pamięci, ale jedno pamiętam świetnie - ten komiks to było coś zupełnie niezwykłego. Skomplikowana, wielowątkowa fabuła, rozpisana na kilkunastu bohaterów, wciągnęła mnie od pierwszych stron i nie zawiodła do samego końca. To zdecydowanie jeden z najlepszych komiksów jakie czytałam.
A teraz ta monumentalna historia doczekała się prequeli. Pomysł ryzykowny, ale autorzy renomowani, recenzje zachęcające.

Niestety, pierwszy i dominujący wniosek, jaki nasuwa mi się po lekturze: Azzarello to nie Moore. Źle się wyraziłam - nie tyle po lekturze całego tomu, ile po przebrnięciu ledwie przez pierwszą historię - "Komedianta". Od "Strażników" Moore'a nie mogłam się oderwać, komiks Azzarella ledwie doczytałam do końca. Szczerze znudziła mnie ta historia, wszystko w niej wydaje się wtórne, przewidywalne, ta "biografia" nie wzbogaca, nie pogłębia postaci w żaden sposób, a Komediant pozostaje bohaterem doskonale "komiksowym" - jednowymiarowym i nieprawdziwym. Realizmu z pewnością nie dodaje próba upozowania Komedianta na krzywe zwierciadło Ameryki i upchnięcie w jego historii największych amerykańskich miłości i traum - od Kennedych i Marylin Monroe po Wietnam.

Może problemem jest zamysł całego projektu - stworzenie osobnych prequeli dla każdego z bohaterów. W dziele Moore'a dziesiątki różnych wątków, pobocznych fabuł, powracających motywów splatały się w jedną wielowymiarową historię, imponującą całość, niczym tkanina utkana z wielobarwnych nici. Skupienie się tylko na jednym z wątków, to jak wyciągnięcie jednej z tych nitek - okazać się może, że osobno, wyjęta z kontekstu traci całą wartość. Czytana osobno historia Komedianta nuży i nie przekonuje. W "Strażnikach", współbrzmiąc z innymi, staje się częścią fascynującej całości.

Ode mnie trzy gwiazdki - komiks jest świetnie narysowany, dialogi niezłe, chociaż podejrzewam, że o wiele lepiej brzmią w oryginale.
Ale przy "Strażnikach" "Komediant" to wciąż tylko średnio udany fan-komiks z bardzo dużym budżetem.
Trzecia gwiazdka akonto - druga część tomu to historia Rorschacha, jednej z najciekawszych postaci "Strażników". Może tu będzie lepiej.

Lubię pana Azzarello jego naboje do dziś robią na mnie wrażenie. Lee Bermejo też jest mi nie obcy. Ten duet spotkał się już parę razy. Ale nie dostał w ręce takiej postaci i tak nie zawiódł przynajmniej mnie. Do historii z Komediantem nie mam zarzutów jest ciekawa, dobrze narysowana i co ciekawe dłuższa od drugiej prezentowanej w albumie. To tu wspomniany duet się pojawia i tu zawodzi. Mój boże to jest dla mnie rozczarowanie straszne postać Rorschach jest tu no źle napisana. Rysunki powiedziałbym że są okej. Jednak scenariusz to porażka, główny bohater cięgle dostaje cięgi i ratują go przypadki. Zakochuj się on w kobiecie (co ?). Jest seryjny morderca który pojawia sie parę razy i nic z tego nie wynika. Rorschach go nie tropi bo ma zmartwienia z dostawaniem dupę od gangu. Nie polecam fanom człowiek w masce na twarzy który patrzy na świat czarno białą paletą barw.

Ten tom to zdecydowanie najsłabszy i odstający od pozostałych historii Strażników. Warstwa wizualna jest bardzo dobra, treść poprawna, ale zaniża poziom serii. Zdecydowanie rozczarowuje historia Rorschacha, na szczęście jego postać pojawia się obok Nocnego Puchacza w kolejnym tomie. Mimo wszystko szkoda nie zapoznać się z tytułem jeżeli czuje się niedosyt po Strażnikach