Trzeci tomik „Niebieskiego pudełka”. No musiałem niemal od razu, bo ja to uwielbiam, emocjonuję się, więc i na bieżąco, bez zastanawiania się, odkładam wszystko i sięgam po tytuł. Nie jest to jedyny, za który tak łapczywie się biorę, ale o tych innych to już kiedy indziej, a na razie o „Pudełku”, no bo nowy tomik i bo przede wszystkim wciąż jest świetnie i gra na emocjach. Ale jest też bardziej dynamicznie i widowiskowo od strony sportowej – nie, żeby ta zaczęła dominować (na szczęście, bo ja nie dla sportu a romansu to czytam). A wszystko to razem wzięte składa się na naprawdę super opowieść dla wszystkich, co lubią miłosne uniesienia, nawet jeśli te nie są zbyt oryginalne.

POPKULTUROWY KOCIOŁEK: Fabuła „Niebieskiego pudełka” opiera się na dosyć prostym założeniu: dwójka nastolatków, uprawiających różne sporty, mieszka pod jednym dachem i mierzy się z wyzwaniami związanymi z licealnym życiem, sportem i rosnącymi coraz silniejszymi uczuciami. Jest jednak coś, co wyróżnia tę mangę z grona licznej konkurencji i jest to sposób, w jaki autorka prowadzi narrację. Miura zręcznie balansuje między komedią, romansem i dramatem, tworząc opowieść, która jest lekka, ale na swój sposób angażująca. Dużym i mocno zauważalnym atutem tytułu, na pewno są jego bohaterowie. Taiki i Chinatsu to postacie z którymi łatwo będzie mógł się utożsamić nastoletni czytelnik. Taiki to nastolatek, który zmaga się z niepewnością i brakiem pewności siebie, ale jednocześnie jest pracowity i oddany swojej pasji. Chinatsu z kolei to utalentowana sportsmenka, która mimo swojej popularności jest skromna i sympatyczna. Całkiem nieźle wypadają również inne postacie, które poznajemy w miarę czytania tytułu. Większość z pojawiających się bohaterów, jest dość wyrazista i wnosi coś nowego do historii, nigdy jednak nie przyćmiewają oni głównej dwójki, będąc dla nich dobrym i zróżnicowanym tłem....