Trzeci tomik „Przyjacielskich rozgrywek”, dopiero, a wydaje się, jakbyśmy mieli już kończyć. Wiadomo w końcu kto i czemu, nie wiadomo jeszcze tylko co i jak z tego będzie, ale tak czy inaczej jedna z sił napędowych serii została wyeliminowana i… I twórcy nic sobie z tego nie robią, bo nadal znajdują coś, co napędza i porywa. I będą znajdować dalej – w końcu w chwili, gdy piszę te słowa, seria świętuje swoje dziesięciolecia, ma już na koncie 23 tomiki i nadal się ukazuje.

Kiedy gra dobiegnie końca, już nic nigdy nie będzie takie jak kiedyś. Doskonale zdaje sobie sprawę z tego każdy z bohaterów, którzy coraz mocniej zanurzają się w odmętach tajemnic i wzajemnych podejrzeń. W tomie trzecim mamy okazję obserwować jak Yuuichi próbuje na najróżniejsze sposoby zdemaskować zdrajcę. Niestety nie jest to łatwe i starania nastolatka są wielce nieskuteczne. Jedyne rozwiązanie to poprosić o pomoc resztę grupy. Nie ma on jednak pewności, komu może do końca zaufać. Na dodatek odkrywane są nowe rewelacje i niespodzianki z przeszłości postaci, co jeszcze bardziej wzbudza we wszystkich podejrzliwość. Sytuacja staje się więc coraz bardziej napięta, a gra nabiera coraz to brutalniejszego i szalonego charakteru, prowadząc historię w trudnym do przewidzenia kierunku. Granica między przyjaźnią a zdradą, zaufaniem a podejrzeniem staje się więc coraz bardziej rozmyta. Mogłoby się wydawać, że ciągłe powielanie tych samych fabularnych schematów z kolejnymi rozdziałami będzie dla czytelnika nudne. Nic jednak bardziej mylnego. Autorowi udaje się bowiem ze swojego pomysłu wycisnąć wszystkie możliwe soki, budując atmosferę suspensu, która mocno angażuje uwagę czytelnika....