Ekscytacja i napięcie nie opada w momencie zabrania się za lekturę trzynastego tomu, momentami wręcz jeszcze bardziej się podnosząc. Gege Akutami postanawia rzucić czytelnika w wir takiej akcji, że warto zadbać podczas obcowania z tym tomikiem o regularne mierzenie sobie ciśnienia. O ile we wcześniejszym rozdziałach czasem można było ponarzekać, że wątek Shibuyi jest troszkę przydługawy to tutaj dawka intensywności, brutalności i niezwykłości z nawiązką wynagradza nam wszystkie te niedociągnięcia. Jest to trudne do wyobrażenia (nawet dla wielkich fanów serii), ale walki napoczęte w tomiku dwunastym, tutaj robią się jeszcze bardziej szalone, jeszcze bardziej nieprzewidywalne i jeszcze bardziej widowiskowe! Autor bawi się przy tym czytelnikiem, nie dając mu żadnych wskazówek, jak ostatecznie zakończy się ta cała potyczka. Raz przechyla on szalę zwycięstwa na stronę egzorcystów, aby chwilę później czymś zaskoczyć i pokazać przewagę klątw. Nadmiar tej „widowiskowości” ma niestety również swoje pewne zauważalne niedociągnięcia. Być może jest to tylko moje subiektywne odczucie, ale mam wrażenie, że momentami twórca nie bardzo wie co zrobić z niektórymi postaciami i jak popchnąć dalej ich historię (tym samym mocno wydłuża on trwające walki). Żaden ze mnie jasnowidz, ale coś przeczuwam, że doprowadzi to do tego, że w kolejnych rozdziałach pojawi się „śmierć” i zrobi się jeszcze bardziej emocjonalnie.