Nadal śledzimy losy młodej szesnastoletniej Rin Asano, która ciągle przeżywa śmierć swoich rodziców i poprzysięgła zemstę na ich zabójcach. Jej towarzyszem jest teraz bezpański samuraj Manji, którego zdolności posługiwania się mieczem są nie do przecenienia. Posiada on również kilka innych bardziej niezwykłych zdolności, dzięki którym potrafi sobie poradzić dosłownie z każdym oponentem. Ciąży na nim jednak pewna bardzo potężna klątwa. Zostanie ochroniarzem Rin i jednocześnie narzędziem jej zemsty, przybliży go do upragnionego odkupienia. Zanim to jednak nastąpi, ostrze jego miecza posmakuje jeszcze wiele krwi. Jak na dobrą samurajską historię przystało, nie mogło tutaj zabraknąć sporej dawki widowiskowości. Szczególnie jest to widoczne w początkowych rozdziałach (Ballada marzeń, Konfrontacja), gdzie wyraziste ludzkie emocje mieszają się z krwią, potem i buzującą adrenaliną. Jest bardzo dynamicznie, ale również intrygująco i ciekawie (pod względem rozwoju fabuły). Wraz z dłuższym rozdziałem (Złamane skrzydła) zmienia się trochę forma dzieła. Mniej jest akcji (przynajmniej z początku), a o wiele większą uwagę twórca skupia na pokazaniu czytelnikowi wielu oblicz szarości. Hiroaki Samura zaczyna coraz wyraźniej bawić się percepcją czytelnika i prezentując mu o wiele bardziej złożony obraz klasycznej historii zemsty. Z każdym kolejnym ciałem i każdą porcją przelanej krwi umysł nastolatki wcale nie zaczyna zaznawać ukojenia. Śmierć potworów, którzy dopuścili się krwawej zbrodni, nie daje jej tego co tak naprawdę oczekiwała. Jej sposób patrzenia na świat i swoją „misję” zmienia się jeszcze bardziej, kiedy na jej drodze pojawia się Kagehisa. Niegdyś pozbawiony emocji zwyrodnialec, teraz jednak inny człowiek. Czy aby jednak na pewno czas i pewne wydarzenia potrafią odmienić naturę człowieka? Nic nie jest tutaj oczywiste i na odbiorcę czeka kilka niezłych fabularnych zaskoczeń. Nie brakuje przy tym całej palety różnorakich emocji, przemieniających opowieść w samurajski dramat rodem z filmów Kurosawy.