Japończycy nawet ze zgranych schematów wciąż jeszcze potrafią wykrzesać dobre opowieści. „Kasane” to jedna z nich. Niby to wszystko już znanym, było i to po wielokroć, ale jest coś w tej serii, co wciąga i intryguje i zachęca do sięgania po kolejne tomy.

Tom czwarty serii to mieszanka „piękna”, które potrafi przybrać najróżniejsze oblicza (nawet czasem dosyć przerażające). Kolejny raz autorka decyduje się zaprezentować odbiorcy bardziej urokliwą stronę głównej bohaterki (przynajmniej do czasu). Kasane jako Nina Tanzawa otrzymuje główną rolę w przedstawieniu. Kiedy wychodzi ona na scenę i może zaprezentować swoje niezwykłe aktorskie talenty, naprawdę promienieje. W jej grze i scenicznym zachowaniu jest coś wręcz magicznego (nie dosłownie), co zniewala zarówno widzów, jak i innych aktorów. Stopniowo zaczyna się ona przyzwyczajać do swojego nowego życia. W tym momencie autorka mangi postanawia mocno wstrząsnąć zarówno swoją bohaterką, jak i czytelnikami. Wszystko za sprawą wprowadzenia do historii nowej kobiecej postaci. Pojawienie się Nogiku powoduje prawdziwą falę niepokoju i przerażenia (u Kasane) oraz ciekawości (u czytelnika). Nowa postać jest bowiem przyrodnią siostrą Kasane. Dzięki niej mamy okazję dowiedzieć się więcej szczegółów dotyczących ich matki i kobiety, której ukradła ona twarz. Każdy nowy pojawiający się szczegół podbija mroczny klimat historii, jednocześnie powodując, że w umyśle czytelnika pojawiają się kolejne fabularne pytania. Obok tego wszystkiego autorka porusza tutaj wiele trudnych tematów czasem bardzo skrajnych kwestii) będących społecznym tabu (kazirodztwo, prostytucja). Niezwykle ekscytujące jest to, jak umiejętnie lawiruje ona pomiędzy mrocznymi fragmentami a scenami ukazującymi codzienne życie. Na temat rysunków nie ma sensu mocniej się rozpisywać. Nadal prezentują się one znakomicie i stanowią doskonałe uzupełnienie historii (z masą udzielających się czytelnikowi emocji).