Manga na przestrzeni ostatnich szczęściu numerów bardzo mocno „ewoluowała”. Dystopijny postapokaliptyczny thriller, z którym mieliśmy do czynienia na samym początku, szybko zaczął zmierzać w dość nieoczekiwanych kierunkach. Tytuł przemienił się w brutalną wielowymiarową historię o życiu i śmierci, gdzie autor lubi zaskakiwać czytelnika i co jakiś czas zarzucić go skrajnymi (momentami wręcz obrzydliwymi) treściami. Nie inaczej jest w recenzowanym tomie, gdzie nic nie jest nadmiernie jasne, a wszystkie pokazane sceny mają jakieś ukryte znaczenie. Takie podejście do historii ma w sobie pewien urok i może zjednać sobie spore grono fanów. Fabuła musi jednak spełnić jeden podstawowy warunek – niezależnie od tego, jak bardzo jest „szalona” i nietuzinkowa, powinna tworzyć logiczną całość. Z tym jednak w dziele autorstwa Tatsuki Fujimoto jest momentami problem. Autor troszkę zbyt często wprowadza do historii nowe zagmatwane wątki, zapominając zarówno o tych wcześniejszych, jak i głównej osi fabularnej. W Fire Punch #6 wprowadza on na przykład nowych bohaterów, skupia się na jednostkowych wydarzeniach mających pokazywać masę skrajnych emocji, jednocześnie niespecjalnie popycha fabułę do przodu. Nietrudno więc poczuć się całkowicie zagubionym, nie mogąc zrozumieć zachowania bohaterów, jak i pewnych następstw ich decyzji. Niczego złego nie można napisać za to o rysunkach. Twardy, prosty i momentami wręcz toporny styl artysty, cały czas jest najmocniejszą stroną komiksu i doskonale dopasowuje się do brutalnej postapokaliptycznej przedstawionej tutaj rzeczywistości.