W wolnych chwilach Atushi przechodzi z rąk do rąk i uczy się nowych technik pracy w Zbrojnej Agencji Detektywistycznej. Tym razem jego mentorem będzie prostolinijny Kenji, który z uśmiechem na ustach i rozbrajającą dziecinna ufnością rozwala, i to dosłownie, każdą sprawę. W czasie kiedy tygrysołak dochodzi do wniosku, że metody Kenjiego są zbyt nieszablonowe, w centrali Mafii Portowej Higushi tłumaczy niepowodzenie ostatniej misji. W końcu to ona była szefową całej operacji i kiepski stan Akutogawy, zniszczony transportowiec z ładunkiem oraz znikome szkody zadane Zbrojnej Agencji Detektywistycznej są jej porażką. Czy mimo wszystko uda jej się utrzymać na stołku? Czy elitarna grupa Czarnych Jaszczurek będzie teraz polować na jej głowę czy może jednak posłucha dawnej szefowej? I co z Akutogawą? Po lekcji z Kenjim Atsushi wraca do swoich dawnych zajęć: pilnowania Naomi przed kolejnym atakiem Mafii Portowej. W sumie teraz muszą pilnować siebie wzajemnie, bo na obydwie ich głowy są wyznaczone nagrody, więc pomaga im Tanizaki. Jego dar „Płatki śniegu”, który może powodować miraże, jest tu bardzo przydatny. Czy jednak fatamorgana może pokonać dar tworzenia bajkowych iluzji? Zapowiada się mentalna walka dwóch potężnych zdolności defensywnych! Więcej na: http://www.monime.pl/manga-bungou-stray-dogs-tom-4/

Plejada specyficznych indywidualności, które znalazły się w tej serii, pokazuje, że twórca potrafi dobrze i ciekawie nakreślić bohaterów. Większość z nich jak już zostało wspominane jest odzwierciedleniem cech postaci, które sami stworzyli. W tak zacnym i zróżnicowanym gronie zaprezentowanych sylwetek najsłabiej jak do tej pory niestety wypada Atsushi Nakajima. Chłopak nie grzeszy rozumem ani nadmierną odwagą, jedyne co go dość mocno wyróżnia to ogromne serce, dzięki któremu wplątuje się często w dość niebezpieczne sytuacje. Jego „miałkość” jest jednak celowa podkreślająca różnice pomiędzy poszczególnymi członkami firmy i będąca składową częścią warstwy humorystycznej. Z każdym kolejnym tomem jego zdolności jednak ewoluują i można być prawie pewnym, że w późniejszych tomach będzie on potrafił należycie o siebie zadbać. Jeśli chodzi o moce wymyślone przez autora serii, są one bardzo dalekie od typowych nadprzyrodzonych zdolności z innych tytułów. Każda jest na swój sposób specyficzna i mająca swoje słabe i dziwne strony. Większość z nich to połączenie specyficznego humoru z dużą efektywnością i widowiskowością. Lekarz leczący największe obrażenia, ale tylko pod warunkiem, że wcześniej doprowadzi pacjenta do ciężkiego stanu, specjalista, od którego bomb orężem są wybuchowe cytryny itp. Na uznanie zasługuje również pomysł autora na nadanie postaciom mocno ludzkich cech. Każda z nich pomimo posiadania „zdolności” jest postacią śmiertelną, która odnosząc zbyt duże rany, może przekroczyć bramy raju. Sprawia to, że każda walka nabiera o wiele większej dynamiki i jest on dość mocno nieprzewidywalna.