Zamówiłam pierwsze trzy tomy od razu i nie zawiodłam się. Ekspresowe dostarczenie, manga świetna, a cena niewygórowana;-). Na pewno będę zamawiać regularnie kolejne tomy. Nie odpuszczę:-P Naprawdę POLECAM!!! zarówno mangę jak i tę księgarnię internetową.

Opowieść z cyklu Harrego Pottera, która zdaje się mnie przerosła... Nie umiem obiektywnie tego komiksu ocenić. Jest skierowany konkretnie do młodego czytelnika, a ja już te czasy mam dawno za sobą. Kupiłem ten tytuł z czystej ciekawości, ponieważ lubię sobie poeksperymentować czasem. Dla mnie było to ekstremalnie słabe, ale dla młodszego odbiorcy pewnie może być fajną pozycją. W każdym razie jeśli jesteś po 18 roku życia to raczej omiń Ao No Exorcist szerokim łukiem, bo nie jesteś właściwym targetem. To komiks skierowany zdecydowanie do młodszego odbiorcy.

W naszej pierwszej recenzji chcemy porozmawiać (popisać) o mandze Ao No Exorcist autorstwa Kazue Kato. Przygoda z tym tytułem zaczęła się od tego, że Su-chan była nawiedzana przez pewnego chłopaka z niebieskimi ognikami. Więc tak namawiana przez nią zakupiłyśmy cztery pierwsze tomiki. Piętnastoletni Rin Okumura nie ma, pomysłu na to, co chce robić w życiu, a w dodatku ma brata bliźniaka, który jest idealny. Opieką nad nimi sprawuje ksiądz Shiro Fujimoto. Pewnego dnia okazuje się, że Rin nie jest zwykłym nastolatkiem, a jego ojciec nie był przeciętnym śmiertelnikiem, lecz...WŁADCĄ PIEKIEŁ. Opinia Su ^^: Pierwsze co mi się rzuca w paczadełka to kreska. Jedne z moich ulubionych postaci to: Mephisto za jego tajemniczość i humor, Shiemi za jej życzliwość oraz Kuro za to, że jest kotkiem i również za to, że jest taki słodki ^^. Uwielbiam również humor w tej mandze. Okładki są wprost przepiękne. Bardzo lubię też czytać wstawki na obwolucie autorki. Podoba mi się różnorodność gatunkowa, bo przez mangę przewija się akcja, wątek romantyczny oraz komedia. Opinia Inu: Manga, choć nie miała zbyt oryginalnej fabuły, lecz jednak było, coś w niej co do tej pory czytam z zapartym tchem. Podobała mi się różnorodność kreski, bo raz tła po prostu nie było i była ona prosta, a kawałek dalej było tak dużo detali, że cieszyło oko. Uwielbiam tę mangę również za bohaterów, którzy byli różnorodni. Mam wrażenie, że każdy czytelnik kogoś dla siebie znajdzie, moim ulubieńcem jest Rin, bo jak dobrze Su wie, a wy się wkrótce dowiecie, że Inu uwielbia bohaterów, którzy nie są do końca normalni... Czy coś mi się nie podoba się w niej? Niestety ani ja, ani Su nie potrafimy w tym momencie tego stwierdzić. Podsumowując, Ao No Exorcist jest wartą polecenia mangą, bo jak Inu powiedziała każdy coś dla siebie znajdzie. Niestety nie mamy porównania co do anime, ponieważ jest jeszcze przed nami i może za niedługo powstanie post gdzie będziemy chciały porównać anime z mangą. Mamy nadzieję, że nasza pierwsza recenzja was nie zanudziła i widzimy się następnym razem. Bye bye! https://inuisuomangachianime.blogspot.com/2018/08/recenzja-ao-no-exorcist-kazue-kato.html#more

Kiedy jakiś czas temu przeczytałem zbiór krótkich form „Time Killers” oneshot, który został potem przekuty w „Ao No Exorcist” był jedną z tych historii, które najmniej przypadły mi z niego do gustu. A mimo to postanowiłem sięgnąć po tę właśnie serię. Dlaczego? Bo reszta historii Kazue Kato okazała się naprawdę znakomita i kupiła moje serce. I nie żałuję, bo to ciekawa manga, choć na razie mam wrażenie, że dopiero zaczyna się rozkręcać.

Obsługa przesympatyczna i bardzo pomocna, mangi zapakowane starannie. Bardzo polecam ten sklep, chyba jedyny z takim profesjonalizmem.

Rin Okumura to nastolatek, który wiecznie wdaje się w jakieś problemy. Jego głowę nie zaprząta chęć dalszej nauki, tylko kolejne wstrzymanie bójek. Jego kompletnym przeciwieństwem jest jego brat bliźniak Yukio, niebywale ułożony młodzieniec, który pragnie zostać lekarzem. Oboje mieszkają w kościele prowadzonym przez księdza Shiro Fujimoto, który opiekuje się nimi od wczesnego dzieciństwa. Z pozoru zwykły żywot Rina ulega całkowitej przemianie pewnego dnia kiedy, zostaje zaatakowany przez grupę chuliganów na czele której stoi dziwnie wyglądający chłopak. Okazuje się, że otaczający go świat jest o wiele bardziej skomplikowany, niż ktokolwiek mógłby przypuszczać. Od niepamiętanych lat trwa nieustanna wojna dobra i zła, w której po przeciwnych stronach stoją egzorcyści (w tym ksiądz Shiro) i piekielne demony, które robią wszystko, aby przedostać się do świata ludzi i czasem się im to udaje. Jakby tego było mało okazuje się, że Rin jest potomkiem samego szatana, który zrobi wszystko, aby ściągnąć na swoją stronę swojego potomka. Ksiądz Fujimoto stając do nierównej wali z groźnym przeciwnikiem w celu ratowania „syna”, poświęca swoje życie. Wydarzenie to staje się bodźcem dla chłopaka, który postanawia zostać największym z egzorcystów i pokonać szatana. Drogą do celu okazuje się nauczanie w Akademii Prawdziwego Krzyża (kształcącej egzorcystów), w której jednym z wykładowców jest Yukio (mała niespodzianka). Nastolatek posiadający naprawdę potężne i mocno niebezpieczne moce chce jak najszybciej walczyć, musi się jednak nauczyć korzystać ze swoich zdolności, co pociąga za sobą konieczność mozolnej nauki (której szczerze nienawidzi). Właśnie na tym aspekcie fabuły skupia się fabułą pierwszych pięciu tomów serii, będąc swoistego rodzaju preludium do mocniejszej i jeszcze bardziej widowiskowej opowieści. Jak doskonale widać po powyższym opisie, fabuła serii nie jest nadmiernie skomplikowana i nie ma się tutaj co spodziewać prawdziwych scenariuszowych fajerwerków. Na rynku od dłuższego czasu jest cała masa lepszych lub gorszych mang, w których kościół walczy z piekielnymi pomiotami. Nie oznacza to jednak, że autorka Kazue Kato poszła po najmniejszej linii oporu i nie dodała do scenariusza pokaźnej dawki autorskiej treści. Wyraźnie od samego początku ma ona swoją własną wizję historii, którą stopniowo z wielkim pietyzmem prezentuje w kolejnych publikowanych rozdziałach. Najbardziej rzucającym się w oczy elementem mangi jest ukazany tutaj wątek walki dobra i zła. Nie ma co ukrywać, że stanowi on podstawę widowiskowej akcji, która przyciąga do tytułu spore grono czytelnicze. Za dynamicznymi scenami skrywa się jednak pewna dosyć intrygująca tajemnica, która powoli wyjaśnia się z każdą kolejną przeczytaną stroną. Pod tym względem jest dobrze, ale na pewno nie znajdziemy tutaj niczego odkrywczego. Zdecydowanie najciekawszym i najlepszym elementem mangi są jej bohaterowie. Na pierwszy plan wysuwają się bliźniaki Rin i Yukio, którzy z początku są jak ogień i woda. Ich relacje z każdym kolejnym rozdziałem i kolejnymi wydarzeniami ewoluują. Muszą oni zrozumieć, że tak naprawdę są do siebie bardzo mocno podobni i ich zachowanie ma wymierny wpływ na całe otoczenie. Nie można tutaj również zapomnieć o całej grupie pozostałych postaci (szczególnie kolegach Rina z klasy „egzorcystów”), o których zdecydowanie nie można powiedzieć drugoplanowe. Każda ma inny charakter, inaczej postrzega świat, łączy je jednak niezbyt przyjemna przeszłość i plany pokonania sił „piekielnych”. „Niebieski egzorcysta” to nie tylko widowiskowe walki i skomplikowane relacje pomiędzy postaciami. Znajdziemy tutaj również całkiem udane elementy humorystyczne, które co prawda do najbardziej ambitnych nie należą, ale zdecydowanie potrafią wywołać mimowolny uśmiech na twarzy czytelnika. Podstawą warstwy komediowej jest oczywiście Rin, którego zachowanie często prowadzi do iście slapstickowych sytuacji. Znajdziemy tutaj elementy humoru z „podtekstem”, którego najbardziej jaskrawym przedstawicielem jest mająca pewien deficyt ubraniowy Shura Kirigakure. Jeśli chodzi o warstwę artystyczną dzieła, to pod pewnymi względami jest ona prosta, ale utrzymuje całkiem dobry poziom jakościowy. Postacie nakreślone są dobrze, w większości przypadków nie ma problemu z rozróżnieniem konkretnych bohaterów (z wyłączeniem kilku fragmentów) jedyne, do czego można się tutaj przeczepić to dosyć wąski zasób mimiki twarzy. Tła o ile się pojawiają, to są narysowane z dbałością o mniejsze detale i doskonale uzupełniają konkretne kardy. Sceny walk prezentują się naprawdę świetnie, wyraźnie autorka i jej asystenci skupili się najbardziej na tym elemencie komiksu. Nie ma zbytnio o czym się rozpisywać, jeśli chodzi o rodzime wydanie, które jest dokładnie takie jak powinno być. Dobre tłumaczenie, bardzo dobra jakość druku, kolorowe obwoluty przykuwające wzrok potencjalnego nabywcy i mały często humorystyczny dodatek skrywający się pod nimi.

Bardzo polecam, moja pierwsza manga ale jest bardzo fajna.