Niezwykły jest styl pisania autora. W książce spotykamy niemal poetyckie pienia na temat życia i doczesności, które nagle mieszają się z brutalnymi, wulgarnymi opisami więziennego życia. Chyba właśnie ten kontrast sprawia, że książkę czyta się tak szybko i w naturalnym rytmie, a po zakończeniu jeszcze przez dłuższy czas pozostaje w pamięci.