Wspomnienia Jolanty Wachowicz-Makowskiej obejmują okres dzieciństwa, lata nauki, studia, pracę zawodową. Pierwsze zapamiętane przez nią obrazy to gruzy zburzonej, okaleczonej Warszawy. Na oczach małej dziewczynki powstawał nowy świat. Wraz z nią rosło miasto, odbudowywane po wojennych zniszczeniach. Rodził się również jej dom rodzinny, którego niezapomnianą aurę tworzyły odnalezione w gruzach bezcenne pamiątki rodzinne.

Losy dziewczyny z PRL-u są tożsame z historią Polski Ludowej. Brniemy przez ponure czasy stalinowskie, rządy Gomułki, wydarzenia 68 roku, grudzień 1970, wypadki radomskie, "Solidarność", stan wojenny, pontyfikat Jana Pawła II. Przywołana zostaje socjalistyczna, siermiężna rzeczywistość; trudy w zdobywaniu jedzenia, "polowanie" na meble i sprzęty, wczasy FWP, akademie, święta państwowe, czyny partyjne...

Autorka powraca myślami do czasów studiów na wydziale socjologii UW, odtwarza w pamięci twarze i nazwiska ulubionych wykładowców. Wspomina, jak i gdzie bawiła się i jadała brać studencka. I kolejne wspomnienia: współpraca z Ośrodkiem Adopcyjnym, praca w TPD, a później w redakcji czasopisma "Twoje Dziecko".

Panienka w PRL-u to trzecia książka Jolanty Wachowskiej-Makowicz wydana w czytelnikowskiej serii "Wspomnienia i relacje". Wcześniej ukazały się: Chochlą i mieczem (2000) oraz Świat zapamiętany (2002).