OPIS
Zbiór dowcipnych i ironicznych, melancholijnych i drapieżnych, gorzkich i zadumanych przysłów, których Żydzi, zamieszkujący wschodnie tereny dawnej Rzeczypospolitej, używali dla opisania swych rozterek czy spuentowania sytuacji, w jakiej się znaleźli. Przysłowia te wyrosły z ich doświadczenia, przesycone są elementami rzeczywistości, w jakiej żyli, fragmentami modlitw, odniesieniami do świąt. Malują niepowtarzalny i bogaty w szczegóły obraz ich codzienności, poglądów, strategii życiowych. Są konserwatywne, jak wszystkie przysłowia, i uczą mądrości uniwersalnej, która jednak, w ostateczności, sprowadza się do współistnienia różnych, a nawet sprzecznych opinii. Swym nieporównanym zmysłem humoru i autoironii przysłowia te bronią się przed popadnięciem w rozpacz, z jaką często graniczyło trudne życie ich użytkowników.