OPIS
Siedemdziesiąt siedem zegarów
Fowler znowu intryguje misterną, rozgrywającą się w Londynie opowieścią o seryjnych morderstwach, których rozwikłanie powierzono parze znanych detektywów - Arturowi Bryantowi i Johnowi Mayowi. Kolejne wyra-finowane zbrodnie na członkach arystokratycznej rodziny Whitstable'ów zmuszają policjantów do prześwietlenia przeszłości rodu.
Wielowątkowa akcja, pełna nieoczekiwanych zwrotów, a także odniesień do czasów imperialnej Anglii, może zado-wolić zarówno miłośników thrillerów, jak i zwolenników niepozbawionej głębszych refleksji lektury.
Podziemne rzeki Londynu
Podziemne rzeki Londynu to kolejna, po Widowni w mroku, powieść Fowlera o przygodach dwóch słynnych detektywów: Arthura Bryanta i Johna Maya, prowadzących śledztwa w najtrudniejszych, nietypowych sprawach kryminalnych w jednostce policji londyńskiej zwanej Wydziałem Przestępstw Osobliwych. Akcja toczy się w pierwszych latach XXI wieku, a nasi bohaterowie, w okolicach osiemdziesiątki, wciąż nie przechodzą na emeryturę, ponieważ praca jest sensem ich życia, a lokal WPO prawie domem. Wątki kryminalne nasycone są elementami magii i czarnoksięstwa, odniesieniami do dawnych legend i mitów, tak starożytnych, jak i rodzimych, angielskich. Wszystko to zderza się z rzeczywistością współczesnego Londynu, z jego problemami, o których autor wspomina z nutką goryczy. Nie dotyczy ona jednak głównych bohaterów powieści, których traktuje z życzliwością i ciepłym humorem.
Widownia w mroku
"Widownia w mroku" to smakowita powieść kryminalna, której głównymi bohaterami są dwaj detektywi angielscy: Arthur Bryant i John May. Akcja sięga 60 lat wstecz, do czasów wojennego Londynu, a ściślej tzw. Blitzu, czyli systematycznych bombardowań miasta przez samoloty niemieckie. Młodzi detektywi z Wydziału Przestępstw Osobliwych londyńskiej policji otrzymują wtedy pierwszą wspólną sprawę. Muszą rozpracować serię tajemniczych zabójstw w jedynym czynnym ówcześnie teatrze - Palace. Wszystko dzieje się w ciemnościach - na ulicach, z powodu obowiązującego wojennego zaciemnienia, i wewnątrz budynku teatru pełnego mrocznych zakamarków, z których wieje grozą, a także pośród objawiających się co jakiś czas tajemniczych masek.