OPIS
Wacław Potocki, sarmacki mistrz obserwacji, mówi wiele i chętnie na temat twórczości pisarskiej, czytelnik napotyka jednak nie lada problem, chcąc w jakiś sposób uzgodnić większość tych wypowiedzi z rzeczywistymi rozstrzygnięciami poświadczanymi w jego działach. Oglądany przez medium własnych decyzji autorskich, wydaje się Potocki nie przystawać do swojego „ja” literackiego, sprawiającego wrażenie poetyckiego „superego”, którego aktywność wyczerpuje się na poziomie werbalnej zadośćuczynienia normie, nie osiąga natomiast wewnętrznej, strukturalnej tkanki tekstów.