OPIS
Dla redaktora tych tomów „dusza narodu” – w tym „dusza polska” i „dusza rosyjska” – jest oczywiście jedynie mitem, symbolem, kategorią myślenia, przy pomocy której w historii, a niekiedy i współcześnie, próbuje się zinterpretować i uogólnić te zjawiska w danym społeczeństwie, które świadczą o jego „inności”. Nie proponuję więc zastanawiania się, czy istnieje „dusza” lub „duch” narodu, czy istnieje „mentalność”, „charakter” narodowy itp., lecz jedynie prześledzenie wypowiedzi tych myślicieli, którzy ową „inność” narodową – polską i rosyjską – dostrzegali lub dostrzegają. Sam wychodzę z założenia, że każdy kolektyw – w tym „naród” – jest wtórny w stosunku do jednostki. To „Ja” jest „programowane” przez genetykę, ale później również przez kulturę...