Dzisiejsza recenzja dotyczy książki „Kłopotliwe miejsce”, która stanowi dla mnie zupełnie nowe doświadczenie. Przed wami reportaż wzbogacony zdjęciami, na które, przyznaję, nie byłam gotowa. Tematyka, jaką przeczytacie nie jest łatwa, ponieważ dotyczy tragedii, jaką Ukraina przeżyła, a szczególnie obręb dzisiejszego Kijowa. Babi Jar to o nim mowa. Ostatnio zaczęłam interesować się II wojną światową, wysiedleniami z Ukrainy oraz tzw. ziemiami odzyskanymi. Powrót ocalałych do tzw. rzeczywistości po II wojnie światowej ( o ile dało się wrócić dla niektórych) i jej konsekwencje stają się dla mnie coraz bardziej interesujące. Książka „Kłopotliwe miejsce” to wstrząsające i głęboko poruszające dzieło, które wykracza poza ramy tradycyjnej literatury faktu. Jonathan Littel, znany ze swojej bezkompromisowej prozy, łączy siły z fotografem Antoine’em D’Agatą, tworząc książkę, która jest zarówno świadectwem, jak i medytacją nad naturą zła i pamięci. Autorzy koncentrują się na Ukrainie, kraju naznaczonym tragiczną historią – od masakr w Babim Jarze po współczesną wojnę. Littel i D’Agata eksplorują „kłopotliwe miejsca”, w których przeszłość wciąż żyje, a trauma przenika teraźniejszość. Nie boją się trudnych tematów, konfrontując czytelnika z brutalnością i okrucieństwem wojny. Littel, z typową dla siebie precyzją i obsesyjnością, analizuje mechanizmy przemocy, zadając pytania o ludzką naturę i granice moralności. Jego proza jest surowa i bezlitosna, ale jednocześnie pełna empatii i zrozumienia dla ofiar. D’Agata z kolei tworzy wizualny kontrapunkt do słów Littela, prezentując zdjęcia, które są równie mocne i poruszające. Jego fotografie, często surowe i niepokojące, dopełniają narrację, tworząc spójny i wstrząsający obraz rzeczywistości. Jednym z najważniejszych aspektów „Kłopotliwego miejsca” jest sposób, w jaki autorzy łączą przeszłość z teraźniejszością. Littel i D’Agata pokazują, jak wydarzenia z przeszłości wciąż wpływają na współczesną Ukrainę, tworząc łańcuch traumy i cierpienia. Książka jest również refleksją nad naturą pamięci i zapominania. Autorzy zadają pytania o to, jak pamiętamy i jak zapominamy o traumatycznych wydarzeniach oraz jakie są tego konsekwencje. Książka jest również refleksją nad naturą pamięci i zapominania. To lektura, która pozostawia trwały ślad w pamięci czytelnika. Nie możemy zapomnieć. Temat wojny dla większości będzie czymś trudnym, ale jeśli nie będziemy mówić to zapomnimy. Podchodziłam do tej książki dwa, trzy razy. Nie jest łatwa w czytaniu (chodzi o to, o czym opowiada), mimo że łatwo się czyta, tak zrozumiale. „Kłopotliwe miejsce” to wyzwanie dla czytelnika – zarówno pod względem estetycznym, jak i intelektualnym. To książka, która burzy komfort i wymusza konfrontację z tym, co zwykle pozostaje niewidoczne. Warto po nią sięgnąć, ale trzeba być przygotowanym na mocne wrażenia i trudną, choć niezwykle ważną, podróż po ciemnych zakamarkach ludzkiego doświadczenia.