R.L. Stine to autor, którego nikomu nie trzeba przedstawiać. Miałam przyjemność przeczytać jego serię „Ulica Strachu”, powiązaną z cyklem filmów o tym samym tytule. Jedną z najsłynniejszych książek autora jest „Gęsia skórka”, która zdobyła ogromną popularność wśród dzieci i młodzieży. Dziś chciałabym podzielić się z Wami recenzją książki, do której z pewnością wrócicie w „straszne dni”, kiedy będziecie potrzebować solidnej dawki adrenaliny i fantastycznych historii. Przed Wami nowość – „Dreszczowce”. Nowe opowieści mistrza to zbiór dziesięciu opowiadań, które, jak sugeruje tytuł, mają za zadanie przyprawić czytelnika o dreszcze. Czy rzeczywiście tak jest? Celem każdego opowiadania jest wciągnięcie czytelnika w krótką, intensywnie trzymającą w napięciu historię, do której z pewnością będziesz chciał wrócić. To jednak ma swoją wadę – jak opisać uczucie, które rodzi się po przeczytaniu fantastycznego opowiadania, które już się skończyło, a w wyobraźni widzisz jego ciąg dalszy? Wracając do recenzji, warto zaznaczyć, że książka jest bardzo ładnie wydana. Twarda oprawa i klimatyczna okładka sprawiają, że lektura staje się jeszcze przyjemniejsza. Opowiadania są niezwykle różnorodne – znajdziemy tu historie o duchach, potworach, a nawet ożywionych przedmiotach czy alternatywnych rzeczywistościach. Niektóre z nich są bardziej przerażające, inne mniej, ale wszystkie łączy jedno – zaskakujące zakończenie. Motyw ze skórą jest szczególnie intrygujący, ale nie chcę zdradzać zbyt wiele…. Styl pisania Stine jest prosty i przystępny, co sprawia, że książkę czyta się błyskawicznie. Autor potrafi w kilku zdaniach zbudować napięcie i wprowadzić czytelnika w stan niepokoju. Nie stroni również od humoru, co stanowi miły kontrast dla mrocznych opowieści. Krótkie wprowadzenie do każdej historii prowadzi do momentów, które zapierają dech w piersiach. To nie są strachy, które sprawią, że dziecko nie zaśnie, ale takie, które skłaniają do refleksji. Czy zdajesz sobie sprawę, że możesz nie znać swoich sąsiadów? Że osoba, którą znasz od lat, może nie być tym, za kogo się podaje? A może zdarzyło Ci się usłyszeć wołanie o pomoc z miejsca, które nigdy byś nie odwiedził? Moja rada: nie idź tam! To była naprawdę fantastyczna historia, do której z pewnością wrócę i o której będę opowiadać podczas rodzinnych ognisk czy spotkań ze znajomymi.