OPIS

W tomiku przedstawiono historię i stronę techniczną czterech małych okrętów rakietowych radzieckiego projektu 1241RE, znanych jako „tarantule”. Służyły w polskiej Marynarce Wojennej od połowy lat 80. do końca pierwszej dekady lat 2000. Okręty te stanowiły ważny element sił uderzeniowych 3. Flotylli Okrętów w Gdyni. Cechowała je dynamiczna, bojowa sylwetka i legendarna już prędkość maksymalna 47 w. Okręty tego typu służyły też pod banderami innych państw Układu Warszawskiego, jak również azjatyckich i afrykańskich krajów zaprzyjaźnionych z ZSRR. „Tarantule” były przeznaczone do niszczenia okrętów, statków handlowych i zespołów desantowych na morskich akwenach nieosłoniętych. Były silnie uzbrojone w kierowane pociski przeciwokrętowe i przeciwlotnicze oraz armaty kalibrów 30 i 76 mm. Powstały na przełomie lat 70. i 80., aby zastąpić starzejące się kutry proj. 205 „osa”, które osiągnęły wielki sukces eksportowy. „Tarantule” nie doczekały się jednak tak licznej produkcji, głównie z powodu większych rozmiarów i wynikającej z tego wyższej ceny. We flocie Federacji Rosyjskiej, jak i siłach morskich kilku innych państw, nowsze wersje „tarantul”, wyposażone w bardziej zaawansowane systemy uzbrojenia, są eksploatowane do dziś. Ich służba pod biało-czerwoną banderą zakończyła się w 2009 r., mimo prób przedłużenia ich życia poprzez modyfikacje i przezbrojenie, które ostatecznie nie doszły do skutku. Także sprzedaż za granicę nie powiodła się i po polskich „tarantulach” pozostały jedynie nieliczne pamiątki.

DODATKOWE INFORMACJE

RECENZJEjak działają recenzje?NAPISZ SWOJĄ RECENZJĘ