W końcu nadszedł czas na finałowy tom, ale muszę przyznać, że bardzo chciałabym, aby powstały kolejne. Nasi bohaterowie dorośli, mają już swoje potomstwo oraz zmagają się z problemami, o jakich wcześniej nawet nie myśleli. Dzisiejsza recenzja dotyczy trzeciego tomu serii „Dziewczyna z Kamienicy” pt. „Czas pokory”, który polecam z całego serca. Zbliżają się Święta Bożego Narodzenia, więc macie jeszcze czas na idealny prezent – kupcie całą serię, bo po pierwszym tomie na pewno nie będziecie chcieli przestać czytać. Całość to saga historyczna osadzona w burzliwym XX wieku. Wojna potrafi zniszczyć wszystko, co napotka na swojej drodze, ale nic tak nie zjednoczyło ludzi jak to dramatyczne wydarzenie. Bohaterowie stają na granicy wytrzymałości. Od nich zależy, czy będą walczyć do końca, czy poddadzą się, zatracając się w rozpaczy po stracie bliskich. Nie zamierzam zdradzać, co was czeka, bo możecie przeczytać opis książki, ale autorka stworzyła coś więcej – całość, która potrafi przyprawić o ciarki na skórze, zwłaszcza za sprawą obozu śmierci Auschwitz-Birkenau. Nie ma człowieka, który o II Wojnie Światowej mógłby powiedzieć coś pozytywnego. Autorka ukazuje siłę i determinację naszych bohaterów, którzy, mając „nóż na gardle”, walczyli o swoich bliskich i sąsiadów. Jedni odchodzą, aby nowi mogli przyjść na ten świat. Zachęcam kochani, aby nie czekać i zabrać się za pierwszy tom. Książki nie są grube, więc szybko je przeczytacie. Końcówka była niezwykle wzruszająca. Zazdroszczę każdemu, kto dopiero zaczyna tę przygodę. Chciałabym przeżyć jeszcze raz te emocje, które mi towarzyszyły przez cały ten czas. Gratuluje autorce i czekam na kolejne książki.

" [...] By prze­żyć i co­kol­wiek zdzia­łać, trze­ba być nie­zau­wa­żo­nym. [...]" "Czas pokory" jest finałowym tomem sagi "Dziewczyna z kamienicy" autorstwa Dagmary Leszkowicz-Zaluskiej. Jest to moim zdaniem najbardziej wzruszająca historia z wszystkich trzech. Jeżeli tak jak ja uwielbiacie sagi historyczne, których akcja toczy się podczas drugiej wojny światowej, to idealnie trafiliście. Autorka idealnie opisała te trudne czasy poprzez swoje trzy główne bohaterki. Są nimi: Stefania Niemyjska — trafiła do obozu w Auschwitz-Birkenau, Helena Szewczyńska jest łączniczką AK (za wszelką cenę chce osłabić okupanta) i Ryfka Gellert — jest żydówką i działa w podziemiu. Wszystkie trzy narażają swoje życie na olbrzymie niebezpieczeństwo. Czy jeszcze kiedyś się spotkają? Czy ich przyjaźń przetrwa te okrutne czasy? Czy druga wojna światowa odbierze im to, co najcenniejsze? Powiem wam, tylko tyle, że przeżyją naprawdę przerażające I bardzo niebezpieczne chwile. Podziwiałam ich pełne zaangażowanie. Jak to dobrze, że ja nie żyję w tamtych czasach. Przez dobre opisy autorki na własnej skórze można odczuć okrucieństwo i strach. Mocno odczuwalne były emocje głównych postaci, które udzielają się czytelnikowi. Mimo trudnego tematu tę powieść pochłania się jednym tchem. Mam cichą nadzieję, że kiedyś historia ukryta w sadze "Dziewczyna z kamienicy" doczekać się ekranizacji. Uwielbiam wzruszać się podczas czytania. Tutaj spotkały mnie tak silne i trudne emocje, że nie obyło się bez łez. Dla takich historii jak ta warto było zarwać nockę. Jestem zauroczona okładką. Jest bardzo tajemnicza. Przyciąga wzrok i zachęca do czytania. Historia Stefanii, Heleny i Ryfki na długo pozostanie w moim sercu. Dziękuję Dagmarze Leszkowicz-Zaluskiej, że mogłam czytelniczo uczestniczyć w ich dramatycznym życiu. Tutaj fikcyjne wydarzenia przeplatają się z realizmem. Czy jesteście gotowi cofnąć się w czasie do drugiej wojny światowej i razem ze Stefanią, Heleną i Ryfką przeżyć ich dramatyczne chwile rozdzielające serca?