Mam ochotę tańczyć i nosić Grzebałkowską na rękach za tę biografię, bo choć uwielbiam ten gatunek to nie wiedziałam, że można wykonać pracę biografistki w tak arcymistrzowski sposób. Autorka osadziła Konopnicką, jej losy i wszystkie wątki poboczne w panujących wtedy realiach, w codzienności. Niezwykle barwnie opowiada o tym, jak wyglądało wtedy życie ludzi biednych i średnio zamożnych. Ulice pełne szlamu i nieczystości, miszmasz kulturowy i liczne spory na tym polu. Konopnicka to kobieta o wielu twarzach, wszystkie są równie fascynujące choć niektóre mogą być bulwersujące dla czytelnika XXI wieku. Co mi się podobało to fakt, że Grzebałkowska niczego nie ukrywa, pisze o wielkiej polskiej poetce szczerze, bez ogródek ukazując jak przez soczewkę kim była Maria. A dzięki temu, że macki zasięgów poetki, redaktorki, dziennikarki - zwłaszcza te podróżnicze, sięgają najdalszych zakątków Europy, trudno się od tej lektury oderwać. Niezmiernie się cieszę, że było mi dane poznać historię Konopnicką i była to sama przyjemność. Niestety pozostawiła po sobie wielką pustkę, bo czymże ją zapełnić po tak genialnej książce!

Grzebałkowska przywraca pamięć o Konopnickiej. Pozwala nam - współczesnym czytelnikom, młodym osobom poznać ją z wielu perspektyw i robi to tak, że aż chce się tę książkę pochłaniać rozdział po rozdziale. Forma bardzo przypadła mi do gustu. Czyta się jak pełną uniesień, napięcia i zwrotów akcji powieść. Nie lada to wyczyn napisać taką biografię i bardzo bardzo to doceniam. Rewelka.