Vertical to s-f w nieco nietypowym wydaniu. Żadnych podróży międzygwiezdnych, ani zaawansowanej elektroniki. Jestem skłonna uwierzyć nawet, że w Verticalu w ogóle nie pojawia się elektronika. W zamian dostajemy dziwne maszyny wspinające się na linach z nieznanego powodu i w nieznany sposób; ludzi, których życie nie jest takie jak powinno, a którzy jednak tego zupełnie nie widzą; świat w którym czegoś jest za dużo - pionowych lin.
   Głównymi atutami książki są świetne pomysły autora, zarówno na świat, jak i na postacie (szczególnie przypadł mi do gustu badacz Niebieski - Jonathan, którego los jest chyba złośliwym komentarzem autora na temat walki nauki z polityką i walki polityki z obiektywną prawdą), ciekawe koncepcje techniczne, które nie są znowu tak bardzo odrealnione, jak możnaby się tego spodziewać. W książce pojawiają się także zabawne sceny - jak na przykład "zakrapiana" narada polityków, która, zupełnie pozbawiona wulgarności, wzbudza śmiech, a nie obrzydzenie.
   Jedyne, co sprawiło mi zawód podczas czytania, to konwencja steampunkowa książki, którą autor obdarł z klimatu wieku XIX - dla mnie najważniejszego elementu tego nurtu. Małymi faux pas były także niektóre sceny erotyczne opisane w zbyt liryczny sposób. Chociaż można poczytywać je jako zaletę "Verticala", bo w końcu przywołują uśmiech na twarzy :)

Lektura godna polecenia, ze względu na pomysły i kunszt pisarski. Dla mnie to po prostu "kciuk w górę" :)