"Serce Kniei" to drugi tom Historii z Etherton, który wielu czytelników pierwszej części z pewności doceni, gdyż kończy się ona w taki sposób, że kontynuację chce się mieć pod ręką. Całkiem ucieszyłam się na kolejne spotkanie z poznanymi tu bohaterami - Wilhelminą, Agni, Ivy i Bayem. Niestety dość długo nie mogłam się w tę książkę wgryźć i czułam się podobnie zagubiona jak i w pierwszym tomie. Obie książki są mocno chaotyczne, a to za sprawą czterech perspektyw, podzielonych na dwie linie czasowe, pisane przez dwie różne autorki i to jeszcze w dwóch różnych narracjach - dwie perspektywy są napisane w trzeciej osobie (którą preferuję), a dwie w pierwszej osobie (ten typ narracji lubię znacznie mniej). Z tego powodu robi się tego dużo i powstaje zamieszanie, nie zawsze proste do opanowania. Nie pomaga też duża liczba postaci pobocznych, z których część zapomniałam i nie mogłam sobie przypomnieć kto jest kim 🙈 Jest to jednak mój główny zarzut, ponieważ oprócz tego, ta powieść ma też sporo zalet. Oba tomy mogą poszczycić sie absolutnie niesamowitym klimatem! Niebezpieczny las, tajemnice rodzinne, zagadkowe maski. W perspektywie z 1969 roku mamy hipiskę oraz arystokratkę z rodziny, której przewodzi Loża zajmująca się wiedzą tajemną oraz magią ceremonialną, a w perspektywie z 2010 roku mamy dziedzica miejscowej fortuny oraz zwykłą dziewczynę, osieroconą przez dwójkę intrygujących botaników. Już samo pochodzenie postaci sugeruje, że będzie bardzo nastrojowo. Oprócz tego autorki wplotły tu sporo symboliki i wątków, które czytelnik może śledzić i samodzielnie łączyć pewne kropki. Pierwsza część była bardziej jak wprowadzenie, a w tej mamy więcej akcji i emocji. Niektóre elementy są wręcz surrealistyczne, a wszystko oprószone zostało nutką grozy! Jest to dobra historia, widać, że autorki włożyły w nią mnóstwo pracy. To lektura wymagająca skupienia, lecz dająca satysfakcję z rozwiązywania kolejnych tajemnic. Zdecydowanie polecam czytać od razu oba tomy!