Pełna ciepła i humoru historia, która umili każdy wieczór. Na początku trochę nie mogłam się wkręcić w tę historię, teraźniejszość z przeszłością wydawała mi się niepotrzebna, ale z każdym kolejnym rozdziałem zrozumiałam, że to bardzo fajny zabieg, bo sporo mogliśmy się dowiedzieć i zrozumieć poczynienia bohaterów. Śmieszne, a zarazem smutne były te wszystkie opisy nieudanych związków Penelope, ale czytając to uzmysłowiłam sobie jedno- jak tu nie wierzyć w przeznaczenie? „- Moje imię wymawia się Simon. - Nie będziesz w stanie niczego wymówić, jeśli nie zmienisz tematu” Penelope to roztrzepany i kolorowy ptak, bardzo barwna postać, czasami jej zachowania były trochę infantylne, ale jednocześnie właśnie one dodawały jej uroku. Poza tym uwielbiałam jej konwersacje z Haydenem, które momentami doprowadzały mnie do łez. Swoją drogą chciałabym mieć tyle cierpliwości co ten mężczyzna. On skradł moje serce, w ogóle w pewnym momencie było mi go tak szkoda… zżyłam się z tymi bohaterami. Druga część bardziej mi się podobała bo więcej się działo, ale całość oceniam bardzo dobrze. Końcówka mnie mocno zaskoczyła. Jest to kolejna świetna powieść Whitney, ale czy kogoś to jeszcze dziwi? *To jest moja prywatna opinia. Zachęcam do przeczytania i wyrobienia sobie własnego zdania.