Przyglądamy się opuszczającej kraj zamieszkania rodzinie. Najpierw jest to grupa Egipcjan, potem mieszkańców Bagdadu, Konstantynopola, jakiegoś europejskiego miasteczka, być może Londynu. Na końcu z „kraju wolności”, USA. Łączy ich ciągłe przenoszenie się, ostracyzm społeczny i przekazywany z pokolenia na pokolenie naszyjnik. Jest on niejako pomostem łączącym ich z historycznymi korzeniami. „Uchodźcy” pokazują, jak łatwo przychodzi nam patrzeć na innych podejrzliwie tylko dlatego, że są inni. I jak ciężko jest się asymilować pod presją takich spojrzeń. Pokazuje też, że bez względu na to, jak dorośli się do siebie odnoszą, dzieci mogą być ponad to. One nie kategoryzują, nie wyśmiewają inności. Są jej po dziecięcemu ciekawe i dzięki temu otwarte na poznanie. A tylko gruntowne poznanie pozwala na zrozumienie i zaprzyjaźnienie się z kimś, kto stał się migrantem. Więcej na https://konfabula.pl/uchodzcy-bardzo-potrzebna-ksiazka/