Droga honoru łączy w sobie kilka ciekawych historii. Henryk Tur przedstawia nam magiczny, pełen opisów walki i ras świat. Oprowadza nas po czasach, które mają miejsce po tak zwanej Bitwie Świata. Mimo że miał zapanować pokój, nierozerwalne sojusze i tak się kruszą, a my jako czytelnicy poznajemy rasy Thalów, Gladih, Tirian czy Goran. Autor, zdecydowanie podzielił się więc z nami dawką zawiłego i angażującego fantasy. Pozycja podobała mi się głównie ze względu na klimat świata. Wydaje się, że każda nazwa ma w sobie coś z nordyckiego pierwiastka. Ponadto jako fance filmowego Hobbita i Władcy Pierścieni, świat, w którym bohaterowie przemierzają liczne kopalnie, góry, podziemne miasta czy lasy, jak najbardziej przypadł mi do gustu. Nie jestem za to do końca przekonana do tworzenia kilku opowieści w ramach jednej książki. Momentami czułam, że żaden z wątków nie jest dokończony i autor chce pozostawić je wyłącznie wyobraźni odbiorcy. Tym bardziej że tytuł do lekkich i krótkich nie należy (ponad 700 stron). Dlatego rozbijanie go na kilka mniejszych opowiadań, gdzie w momencie nawiązania głębszej więzi z bohaterem, muszę go „porzucić” na rzecz innego, niezbyt mnie porwał. Spośród tych kilku opowieści najbardziej spodobała mi się druga, pod nazwą „Thalani”. Główną postacią była w niej młoda thalska dziewczyna – Silia, która tułając się samotnie po lesie, poznaje tiriankę – Viridię. Opis ich niecodziennej przyjaźni, trudnych wojennych zmagań i zawiłego przeznaczenia, był naprawdę emocjonujący. Szkoda, że pomiędzy najciekawszymi wydarzeniami autor zostawił lukę czasową, bo ich losy naprawdę mnie wciągnęły....