Po opisie byłam bardzo zaintrygowana, finalnie nie jestem aż tak zadowolona jak myślałam. „Ta historia wydarzyła się naprawdę”- czy w nią wierzę? Absolutnie nie. Ale to jest MOJA opinia. Nie będę się tutaj rozwodzić- przejdźmy do meritum. Dobrze przedstawione toksyczne relacje, problemy z jakimi borykają się nastolatkowie w domu, w którym nadużywa się alkoholu, ale… momentami były opisywane w taki sposób, że nie czułam żadnych emocji. Natomiast jeśli chodzi o relacje jej i Alexa- hmm… no dziwna, nie wiedziałam nawet kiedy, a nagle coś się między nimi dzieje? Pstryk i coś się między nimi zadziało. Pominę jej opryskliwość i chamstwo w stosunku do niego- co, kto lubi. Jednak ja osobiście „znam” autorkę z książek zdecydowanie lżejszych, wydaje mi się, że tutaj gdyby ta powieść była tylko obyczajowa, bez dodatków „kryminalnych” i trudniejszych tematów, wypadłaby lepiej. Ja po przeczytaniu nie wyniosłam z niej nic (prócz chwilowego wzruszenia sytuacją Leny przy pierwszych rozdziałach) bo potem nie działo się nic takiego i trochę się nudziłam. Nie wiem jak dla innych, ale w połowie domyśliłam się zakończenia i się nie pomyliłam. Wpleciona akcja, z klimatem wręcz mafijnym (mimo, że uwielbiam takie klimaty), tutaj tak strasznie nie pasowała do całości, że finalnie nie przekonała mnie by dać większą opinię. Ale może komuś bardziej się spodoba. *To jest moja prywatna opinia. Zachęcam do przeczytania i wyrobienia sobie własnego zdania