„- Nie jestem ofiarą- wycedziła groźnie. - Jestem zemstą”. Pierwszy tom bardzo mi się podobał. Czekałam na kolejny i jestem lekko rozdarta. Zacznę od plusów. •Bohaterowie są świetnie wykreowani patrząc na to, że to książka o mafiosach, więc wiecie: brutalni, bezwzględni, zdeterminowani- no bajka. Każdy ma tam swoje za uszami, Tristan nosi w sobie pewien ciężar, a Morana próbuje mu w tym wszystkim pomóc. •Brutalność, krew, mafia, bezwzględność, mnóstwo tajemnic, zwrotów akcji, zaskakujące zakończenie. Ale momentami odniosłam wrażenie, że jest to za bardzo przeciągane, moje zadowolenie opadało i lekko się podnosiło. Bo gdy pojawiała się jakaś akcja, to później musiałam trochę poczekać, aż znowu coś się zacznie dziać. Brakowało mi takiego trzymania w napięciu od początku do końca. Byłam ciekawa zakończenia i rozwikłania tych zagadek, ale z drugiej strony chciałam ją już skończyć bo jak już wspomniałam, robiło się nudno pomiędzy akcjami. Tak samo jak relacje pomiędzy głównymi bohaterami, rozumiem, że swoje uczucia można pokazywać przez czyny, nie tylko słowa, ale brakowało mi tutaj w ogóle słów ze strony tego mężczyzny. Powiedział kilka zdań na całą książkę, co wypada raczej słabo. Ale to moje spostrzeżenie. Mimo, że ten tom zakończył się w ciekawy i intrygujący sposób, to raczej nie sięgnę po następne tomy. I najgorsze… powtarzane milion razy… gdybyśmy zapomnieli, że GŁOS TRISTANA BRZMI JAK STULETNIA WHISKEY I GRZECH! Robiło mi się słabo jak widziałam ten tekst. *To jest moja prywatna opinia. Zachęcam do przeczytania i wyrobienia sobie własnego zdania.