Co sprawia, że już od pierwszych stron wiecie, że pokochacie się z książką? U mnie jest to styl pisania autora. Nie infantylny, ale lekki i przyjemny. Nie lubię również zbyt długich wstępów. Uwielbiam gdy od razu jestem w środku wydarzeń, a w trakcie książki wyjaśniane są niektóre kwestie. I tak właśnie jest z „The paper dolls”. Główna bohaterka od razu przypadła mi do gustu. Na początku trochę zagubiona w nowej szkole, w której jest wiele zasad, których złamanie grozi karą. Buntowniczka, wiedząca czego chce. Z każdym kolejnym rozdziałem staje się coraz silniejsza. „Nigdy nie będziesz wystarczająca dobra, te słowa często rozbrzmiewały w jej głowie, tworząc niej chaos”. To wmawiała jej matka. Z dziadkami nigdy nie miała kontaktu. Z domu wyniosła złe wzorce. Ale nie tylko ona była poranioną duszą. Również jej nowi koledzy pochodzili z domów, w których krzywdzono ich. Fizycznie oraz psychicznie. Intrygującą postacią był dla mnie Larue. Również w Charmaine budzi on ciekawość. Jest zarówno ekscytującą postacią skrywającą wiele tajemnic, jak również niebezpieczną. I relacje były skomplikowane. Raz były to czułe gesty, a za chwilę totalnie niezrozumiałe zachowania ze strony chłopaka. Podobnie jest z Gabrielem. Sam tytuł książki jest bardzo wymowny. Nawiązuje do historyjki pochodzącej z książki Julie Donaldson pod tytułem „The Paper Dolls”. Bohaterzy tej książki są jak te papierowe laleczki, które odgrywały przeróżne sceny do czasu aż przyszedł chłopiec i je pociął. Historia opisana w tej książce jest smutna. Czasami potrafi nawet przytłoczyć. Porusza trudne tematy tj. samookaleczanie, ciężkie relacje z rodzicami, przemoc psychiczna i fizyczna, próby samobójcze, a nawet i śmieć. Ponadto relacje głównych bohaterów są często toksyczne. Historia zawarta w tej książce potrafi więc dostarczyć wielu emocji. Mnie najbardziej denerwowali rodzice uczniów. Odesłali swoje dzieci do szkoły z internatem tylko po to, by ich się pozbyć z domu. Czytając miałam również nadzieję, że te młode osoby będą umiały sobie wzajemnie pomóc. Poprzez zrozumienie się. A jak było? Jak sobie poradzili? Przekonacie się sami.