Jedno serce jest w stanie pokochać wielu ludzi i nie ma znaczenia jak długo trwa ten stan. Maks po wieloletniej pracy na Islandii wraca w rodzinne strony do niewielkiej miejscowości Dąbki. Dekada którą spędził z dala od ojczyzny zmieniła jednak wszystko co mężczyzna znał. Przede wszystkim zaś został ojcem kilkuletniej dziewczynki i choć w żadnej mierze się tego nie spodziewał chce stanąć na wysokości zadania i być obecnym w życiu Łucji. Aby tak się stało musi jednak przekonać Irenę, co wcale nie będzie prostym zadaniem. Czy mu się uda? Co jeszcze czeka bohaterów? O tym musicie się przekonać sięgając po książkę. To była przepiękna, niezwykle refleksyjna historia. Przepełniona bólem, stratą, szarą codziennością, walką o lepsze jutro.. To opowieść o tym, że dom to nie cztery ściany, budynek i pokoje, lecz przede wszystkim ludzie, którzy sprawiają ,że życie staje się czymś pięknym i wartościowym. Styl autorki cechuje lekkość i płynność, co sprawia, że lekturę dosłownie się pochłania, lecz to co przebija z każdej przeczytanej strony to przede wszystkim ogromna wrażliwość i empatia, co pozwala w pełni przeniknąć do kreowanego przez panią Monikę świata. Jestem wprost urzeczona i serdecznie polecam tę literacką perełkę.💙🤍