„Uroki promiennych dni” to już czwarty i zarazem ostatni tom Krynickiej Sagi. Muszę przyznać, że ciężko jest rozstać się z bohaterami tej serii. Występują w niej barwne i silne kobiece postacie, które potrafią dostarczyć wielu emocji. Do tego autorka wspaniale oddała klimat czasów międzywojennych. Polska po ponad 100 latach zaborów w końcu odzyskała wolność. Jednak nie jest to tak wspaniały czas jakby mogło się wydawać. Wróg nie śpi, a przez Europę przechodzi fala epidemii, która zbiera swoje żniwo. Hiszpanka budzi lęk, jednak w Krynicy wydaje się spokojnie. Teosia przebywa we Lwowie. Jest tam pielęgniarką i Aurelia namawia ją do powrotu. Uważa, że po tym co zrobiła swojej ciotce nie zasługuje na szczęście i pracuje od rana do wieczora. Ale może zmieni zdanie gdy w jej życiu pojawi się pewien młody i przystojny mężczyzna? Spośród tych wszystkich tomów uważam, że „Uroki promiennych dni” są najlepsze. Pani Edyta wspaniale tutaj wykreowała młode pokolenie i to starsze. Świetnie ukazała to jak kobiety zmieniły się. Nastąpił koniec ery gorsetów, fryzury również zaczęły być bardziej odważne. Młode do tej pory co sezon szukały męża, a teraz myślą o studiach w Krakowie. I chociaż starsze panie walczyły o to wszystko dla siebie i przyszłych pokoleń, teraz kręcą nosami. Nie podobają im się nowe kapelusze, które wyglądają jak gniazda, suknie też już nie są takie same. A na dodatek uważają, że malarze nie potrafią już malować pięknych obrazów. Młode pokolenie za to, cieszy się z nowej Polski i równouprawnienia, które jeszcze wtedy nie było takie jak mamy dzisiaj. Jeśli lubicie sagi z silnymi kobietami to bardzo polecam „Sagę Krynicką” Każda część dostarczy Wam wielu emocji i wrażeń. I każda z części przybliży Wam życie ludzi przed i po I Wojnie Światowej.