„Antykwariat cudzych wspomnień” to opowieść o Teofilu, który zakłada sklepik z książkami, nutami i starociami. Po latach jego wnuczka, Agnieszka zostaje antykwariuszem. I nic w tej historii by nie było dziwnego gdyby nie fakt, że dziewczyna ma pewien dar. Po dotknięciu antyku ma sny, w których przenosi się do czasów, w których żyli pierwotni właściciele danego przedmiotu. I tak dziewczyna przenosi się między innymi do roku 875 p.n.e, ale również do roku 1794 a nawet do czasów II Wojny Światowej. W każdym tym okresie poznaje silne kobiety oraz ich życie w danej epoce. Były to osoby odważne, nie bojące się sięgnąć po to, co należy się tylko mężczyzną. Autorka zabiera nas w podróż nie tylko do dalekich czasów, ale również tych całkiem nie dawnych, by lepiej poznać dzieciństwo i młodość głównej bohaterki. Książka chociaż ma ciekawy pomysł na fabułę, to muszę przyznać, że czytało mi się ciężko. Nie za bardzo przypadł mi styl pisania autorki. Bywały momenty, które bardzo mnie zainteresowały i sprawiły, że czytałam dalej, ale były też takie przez, które miałam ochotę zostawić ten książkę. Nie potrafiłam też zżyć się z Agnieszką, była dla mnie ni jaka. Ale pamiętajcie, że to jest tylko moje zdanie. Myślę, że książka znajdzie swoich fanów. Będą wśród nich tych co lubią wiele historii w jednym. Bo tym właśnie jest ta książka. Historią wielu osób, które żyły w różnych epokach. Autorka posiada na pewno sporą wiedzę o czasach, do których nas zabiera. I właśnie oddanie klimatu tamtych epok najbardziej podobało mi się w tej książce.