Robiłam dwa podejścia i za każdym razem czytanie tej książki to była dla mnie męczarnia. Po zobaczeniu paru spoilerów w opiniach innych czytelników, upewniłam się, że porzucenie lektury było dobrym wyborem. Mam wrażenie, że pomysł na tę historię już się wyczerpał. Nie umiałam się zaangażować i było mi już totalnie jedno, co tym razem zrobi nieporadna główna bohaterka.

Pierwsza część „Między światami” mnie zaskoczyła ciekawą fabułą. Druga jej dalszym rozwojem, bo wiele cykli miewa problem właśnie przy drugiej książce. Po trzecim, finałowym tomie nie bardzo wiedziałam czego się spodziewać. Większość wątków wydawała się zamknięta. A jednak udało się Kasi wymyślić coś nowego i świeżego! Najlepszy wg mnie wątek dotyczył sztucznej inteligencji czy też bioniki. Ach, jak ja lubię takie klimaty! Wytwory inżynierii były tu świetnie wplecione w magiczny świat i naprawdę byłam w szoku, kiedy dowiedziałam się co jest tu grane. A tym bardziej, że władze Iskier doskonale zdają sobie sprawę z sytuacji i jedynie ją moderują, by toczyła się po ich myśli. To świetna i luźna, choć nieco mroczniejsza książka w klimacie realizmu magicznego. Pisana jest w pierwszoosobowej narracji, a podział na rozdziały przypomina nieco pamiętnik. Akcja ani na chwilę nie zwalnia i jedynie raz udało mi się przewidzieć dalsze losy bohaterów. Najczęściej byłam zaskoczona tym, w jakim kierunku zmierza. I to bardzo dobrze, bo tendencyjne fabuły mnie nużą. Szczerze mówiąc chciałabym, by nie była to ostatnia książka z tego cyklu, bo znalazłoby się kilka wątków do dokończenia. Więcej na https://konfabula.pl/z-magia-jej-do-twarzy-ostatni-tom-trylogii-katarzyny-wierzbickiej/