Ten tom sprawił, że zwątpiłam w ludzkość. Tak pół żartem, pół serio. Zachowanie Adrianny z każdym kolejnym rozdziałem było coraz bardziej dziecinne i skrajnie nieodpowiedzialne (jak chociażby łykanie tabletek jak jakieś cukierki). Nie wspomnę o tym, że zupełnie nie rozumiem jej podejścia do życia, zdecydowanie brak jej jakieś klepki. Z racji tego, że nie będę tutaj nic spoilerować nie mogę za bardzo uargumentować mojego zdania, ale skrótem relacja z „miłością jej życia” to dla mnie jakieś abstrakcja. Tej dziewczynie nie przeszkadza nic. Zupełnie nic. Nic ani nikt. Po trupach do celu. Dziewczyna nie ma żadnych zasad. Mimo, że na początku nic się nie dzieje i odnosi się wrażenie, że kręcimy się w kółko, to warto doczytać do końca bo to właśnie tam czeka na nas taki plot twist, że tego to się chyba nikt nie spodziewa. Autorka bombarduje nas niespodziankami niemal na każdej stronie. W ogóle na plus jeśli chodzi o kreacje bohaterów, nawet ci drugo i trzecioplanowi. „Kiedy w grę wchodzi ten mężczyzna, stajesz się lekkomyślna, dzika i skłonna do ryzyka. To mnie martwi”. Zakończyło się to w taki sposób, że bardzo chcę poznać dalszą część, ale z drugiej strony nie wiem czy będę w stanie zdzierżyć Adriannę i jej dziecinne i głupie zachowanie… ogółem książkę oceniam jako dobrą, przez te wszystkie niespodzianki miło się czytało, lubię być zaskakiwana w książkach. *To jest moja prywatna opinia. Zachęcam do przeczytania i wyrobienia sobie własnego zdania.