Czy marzycie czasami by zamieszkać na totalnym odludziu? W miejscu gdzie nie ma gwaru ulicznego, ale za to jest śpiew ptaków, las i jezioro, w wodach którego można codziennie oglądać odbijające się promienie zachodzącego słońca? „Jezioro Zapomnienie” jest właśnie taką książką, która zabierze Was w takie miejsce. Książka rozpoczyna się od historii dwóch młodych ludzi, którzy zakochali się w sobie i znaleźli swoje miejsce na ziemi. Miejsce to znajdowała się pośród lasu, nad jeziorem. Janka i Ambroży, bo o nich jest mowa, założyli tutaj rodzinę. Nie tylko Janka zakochała się w tym miejscu. Opis lasu, przyrody i jeziora, sprawił, że i ja chciałabym przenieść się do tego zakątka i pozostać w nim na zawsze. Później poznajemy praprawnuka Janki i Ambrożego, Daniela. Jest to mężczyzna, który ceni sobie spokój i ciszę. Miał dziewczynę, która chciała czegoś więcej i zostawiła go. Daniel postanowił przenieść się do Zapomnej, do dziadka. Niestety, ale staruszek w wieku 94 lat zmarł i mężczyzna został sam na tym odludziu. Kochał to miejsce i czuł się tutaj dobrze, ale bał się samotności i tego, że stanie się dziwakiem. Poza Karolem, który był jego bliskim przyjacielem z nikim raczej nie rozmawiał. Do czasu, aż na jego drodze stanęła przebojowa dziewczyna, Iga. Kobieta zburzyła jego uporządkowany świat. Jego spokój co jakiś czas zakłóca również ktoś kto chce kupić domek po dziadku i posuwa się do coraz bardziej wyrachowanych metod, by nastraszyć Daniela. Mężczyzna nie odda za żadne pieniądze swojego miejsca na ziemi, a do walki z przedstawicielem konsorcjum przyłączyła się Iga i Karol. Czy udało im się uratować to wyjątkowe i urocze miejsce? Książkę czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Kolejne strony wręcz same przekładają się. Bardzo polubiłam bohaterów opisanej historii, jak również klimat i spokój jaki płynie z tej powieści. Na Daniela patrzyłam jak Iga, nie wiedząc jaki on naprawdę jest. Na pewno czuł się samotny i smutny, a z drugiej strony nie czuł potrzeby wyprowadzania się z domku w lesie. Polubiłam również dziadka mężczyzny, który chociaż umarł na początku książki był żyły we wspomnieniach Daniela. Opis tego jak dbał o przyrodę, oszczędzał wodę itp., przeniósł mnie totalnie do Zapomnej. Do miejsca, którego sama bym nie oddała. Książka wywołuje wiele emocji i raczej są one pozytywne. Jest to głównie poczucie wewnętrznego spokoju. Bywają momenty, kiedy na twarzy pojawi się uśmiech. Zwłaszcza podczas dialogów pomiędzy Danielem i Karolem. Będzie również odczuwalne lekkie napięcie. Autorka ma niezwykle lekkie pióro i potrafi porwać czytelnika z miasta do miejsca, w którym jest cisza i spokój. Do miejsca, w którym można odpocząć. Książka zapewniła mi duży relaks i sprawiła, że muszę koniecznie nadrobić inne powieści Pani Joanny Tekieli. Jeśli lubicie książki, w których panuje sielankowi klimat i obcowanie z przyrodą to koniecznie przeczytajcie „Jezioro Zapomnienie”. [współpraca reklamowa] Wydawnictwo Filia Premiera: 26.04.2023

Chyba każdy choć raz w życiu potrzebował wyjazdu z dala od wszystkich trosk i problemów by w spokoju naładować akumulatory i wyciszyć myśli. Dzięki najnowszej powieści Joanny Tekieli przeniosłam się do iście magicznej krainy zlokalizowanej w niewielkiej wiosce Zapomna. Główny bohater książki, infirmatyk Daniel nie należy do towarzyskich osób, najbardziej zaś ceni ciszę i spokój. Wytchnienie odnalazł zaś w domu od pokoleń należącym do jego rodziny. Tam odpoczywa jego dusza. Ma bowiem wszystko czego potrzebuje. Ukochane miejsca, zmieniającą się wraz z porami roku przyrodę i zwierzęta noszące imiona z dramatów Szekspira. Jedynym przyjacielem mężczyzny jest miejscowy lekarz-Karol. Te dwie osoby są od siebie tak różne jak to tylko możliwe, a jednak ich przyjaźń jest wyjątkowo mocna i trwała. Poukładany świat miejscowego dziwaka zaburza pojawianie się Igi- przebojowej i pełnej życia kobiety, która nosi wzorzyste ubrania i zadaje zbyt wiele pytań i jest w mniemaniu Orlicza niezwykle absorbująca. Na skutek zaistniałych okoliczności całą trójkę łaczy pewien sojusz, a jego celem jest ocalenie niezwykłego azylu Daniela. Czy ten plan uda się zrealizować? Co połączy energiczną pisarkę i introwertycznego miłośnika przyrody? Ależ to była piękna opowieść. Pani Joanna ma niesamowity talent do tworzenia miejsc w których chciałoby się zatrzymać choć na chwilę i pomyśleć. Albo po prostu usiąść i poczytać zapominając o całym świecie. "Jezioro Zapomnienie" zwiastowało kojącą lekturę idealną do tego by oderwać się od codziennych trosk . I takie właśnie było. Ogromnym atutem tej historii jest nietuzinkowy, pełen kontrastów bohater ,a im bliżej go poznajemy tym ciekawiej. Kolejne strony obfitują w piękno, opisują przepiękne rodzinne więzi i sprawiają, że kolejne rozdziały czyta się jednym tchem. Jakby tego było mało pojawia się również świetnie poprowadzony wątek kryminalny i oczywiście miłość gotowa przełamywać wszystkie bariery. Jednym słowem wspaniała i po prostu wyjątkowa. Pełna piękna i emanująca ciepłem fabuła, która na długi czas zagości w pamięci i sercu Polecam gorąco❣️