„Mennonitka i hrabia” to książka, która zabiera nas do XIX wieku do świata menonitów. Grupy społecznej, która żyje według własnych zasad i reguł, których ściśle przestrzegają. Są wierni swojej wierze i pracy. Niechętnie wpuszczają obcych do swojej zamkniętej grupy. Tak było do czasu, aż pewnego dnia podczas śnieżycy jeden z menonitów znalazł sanie, w których znajdowała się trzech nieprzytomnych mężczyzn. Postanowił im pomóc zabierając do domu. Gretchen to jedna z mennonitek, która jest już w wieku do zamążpójścia. Jednak pomimo, że kandydaci z odpowiednią ilością ziemi się znaleźli, to ona żadnym nie jest zainteresowana. Jest również osobą, którą mocno ma zakorzenione zwyczaje i tradycje jakie z pokolenia na pokolenie są przekazywane w jej grupie społecznie, ale wydaje się, że pragnie pewnych zmian. Trochę ma dość tej ciągłej izolacji. Jej życie zmienia się, gdy Jackob przyprowadził do ich domu odnalezionych mężczyzn. Jednym z nim był hrabia Józef Koczorowski. Podobnie jak Gretchen chce w swoim życiu zmian. Czy tych dwoje połączy uczucie? Czy ich miłość pomimo wielu różnic będzie miała szanse? Co wygra? Uczucie czy konwenanse? Przekonacie się sami. Książka bardzo mnie zaskoczyła. W tytule widząc słowo hrabia i mennonitka, od razu wiadomo, że będzie romans dwójki ludzi, którzy pochodzą z różnych warstw społecznych. I tak jest, ale nie jest to typowy romans z gatunku historycznego. Pani Sylwia skupiła się bardziej na pokazaniu nam kim byli mennonici. Ich religię, pracę w polu, zasady i tradycje. Byli chłopami, ale nie takimi jakich znamy z kart historii i innych powieści. Byli zamkniętą grupą, która świetnie sobie radziła i nie byli biedni. Mnie zafascynował świat tej zamkniętej grupy, która istniała naprawdę. Widać, że autorka włożyła dużo pracy w napisaniu „Mennonitki i hrabiego”. Pani Sylwia świetnie wykreowała głównych bohaterów jak i drugoplanowych oddając klimat Żuław w XIX wieku. Książka dostarczyła mi wielu emocji. Głównie ciekawość i napięcie, czy hrabiemu uda się wejść w życie nie tylko Gretchen, ale również całej społeczności, która totalnie różniła się od tego co znał Józef. Nie sposób było również nie roześmiać się z niektórych dialogów bohaterów. Książkę bardzo polecam nie tylko fanom twórczości @sylwia.kubik_pisarka [współpraca reklamowa] Wydawnictwo Skarpa Warszawska

Bez względu na to ile lat minie człowiek zawsze oceniał innego pod wieloma względami tak jak od lat zawsze było, jest i będzie, że według innych dana dwójka osób nie powinna być razem. Całe szczęście, że nie żyje w czasach, kiedy to rodzice wybierali męża dla swojej córki i na odwrót. Z autorką miałam już kontakt, a mowa o serii „Cykl żuławski” który osobiście polecam. Dzisiejsza pozycja, do jakiej chce was przekonać (a wiem, że nie będę musiała) to „Mennonitka i hrabia”, gdzie zakończenie jest według mnie otwarte, więc może być kontynuacja, lecz nie musi. Osobiście jestem team „poproszę o drugi tom”. Standardowo zachęcam was do zapoznania się z opisem na stronach książkowych, bo wtedy będziecie wiedzieć, jakie przygody was czekają. Jak tylko zobaczyłam okładkę i opis bardzo mnie to zaciekawiło, bo o ile znałam tę zamkniętą społeczność, jaką są menonici to chciałam sprawdzić jak ten temat został przez autorkę poruszony. Podziwiam ich za pracowitość i pomóc każdemu ze wspólnoty bez żadnego, ale i tego kalkulowania, czy się opłaca, czy nie. Jakże teraz przydałaby mi się ich wiedza na temat uprawy domowego ziołowego ogródka oraz konserwowanie zbiorów na zimę. Robienie różnego rodzaju dań itp. jednym słowem być samowystarczalna i nie musieć jechać do miasta po masło, czy śmietanę, majonez albo chleb. Jedno co mogę zdradzić to opis tych wszystkich potraw, jakie nasi bohaterzy przyrządzali i stawiali na stół, a mnie, aż ślinka leciała. Wracając do naszych bohaterów to świat menonitów skrzyżował się ze światem arystokracji co powoduje niezły rollercoaster, ale i spory mezalians społeczny, ale jak został rozwiązany tego już wam nie zdradzę. Od początku do ostatniej strony czuć emocje, jakie towarzyszą naszym bohaterom, czuć jak wyżej napisałam zapach tamtego otoczenia, jak i zapachów z kuchni, czuć pogardę dla kogoś z innej klasy społecznej. Autorka napisała tak książkę, że po zakończeniu masz ochotę zgłębić wiedzę nie tyle o tym, jak żyła szlachta, ale cała ta społeczność. Pierwsze, o czym pomyślałam to, czy w Polsce było lub jest ktoś to pochodzi od tej społeczności itp. Dwoje obcych sobie ludzi, dwie klasy społeczne, jak i spora różnica wychowawcza, która może powodować, że coś będzie zgrzytać, ale czy na pewno? Jestem fanką tej dwójki i mam nadzieję, że autorka zdecyduje się na napisanie ciągu dalszego tego, jak to wszystko ułożyło się dalej. Książka idealna dla tych, którzy lubią takie historie lub szukają czegoś lekkiego na niedzielne popołudnie przy kawie na tarasie lub w łóżku. Zdecydowanie idealna książka do zarwania nocy.