OPIS
Realne spojrzenie to moment, w którym zrywa się taśma, a widzowie wypadają z foteli. McGowan pokazuje jak kino aranżuje takie spotkania ze spojrzeniem, ale też – jak je oswaja lub od niego ucieka. Autor sięga po słownik Jacquesa Lacana, aby wyjaśnić na czym polega psychiczna i polityczna siła filmu - realne spojrzenie uderza w tożsamość widza, a tym samym – choćby przelotnie – zrywa z ideologią i ukazuje umowność porządku społeczno-symbolicznego. W serii krótkich rozdziałów McGowan pisze kolejno o filmach Stanleya Kubricka, Spike’a Lee, Michaela Manna, Federico Felliniego, Nowej Fali, Orsona Wellesa, Claire Denis, włoskiego neorealizmu, Rona Howarda, Stevena Spielberga, D.W. Griffitha, Andrieja Tarkowskiego, Alaina Resnaisa, Wima Wendersa i Davida Lyncha.