„Karmazynowe rządy” to już trzecia i zarazem ostania część cyklu Dziedzictwo krwi. Jest to najbardziej mroczny tom, w którym śmierć czyha na każdym kroku. Ana wraz z Dają, dobija do brzegów swojego królestwa. Nie jest pewna co tam zastanie. Do tego nie posiada już mocy powinowactwa. Odebrano ją za pomocą syfony – broni, której pragnęła Morgania, ciotka Any, cesarzowa Cyrlii. Książnice zabrała moc Sorska, przyrodnia siostra Ramsona Kiedyś była porucznikiem Błękitnego Fortu. Zdradziła swoją armię i królestwo w imię zemsty. Posiada ona oba syfony, za pomocą których można unicestwić nie tylko jedno królestwo, ale cały świat. Po dotarciu do ojczyzny, Ana widzi, że kraj jest w mroku i na skraju przepaści. Czerwone Peleryny wzniecają rebelię. Z każdej strony nacierają na nią wrodzy, ale również ma swoich sojuszników, na których bardzo liczy. Wśród nich znajduje się Ramson. Czy księżniczce uda się uratować cesarstwo? Czy odzyska jeszcze swoją moc? Przekonacie się sami. Tak jak wspomniałam na początku ta część jest najbardziej mroczna i krwawa. Akcja książki jest dość dynamiczna, co jest dużym plusem, ale niestety dalej jest tutaj dużo chaosu. Czytając po kolei kolejny tom już przywykłam, że coś się dzieje i nagle jest to urwana, lub pojawiają się postacie, które nie bardzo wiadomo skąd są i dlaczego. Książka ma jednak coś w sobie, że chce się czytać dalej i kibicuje się księżniczce całym sercem. Główna bohaterka została moją ulubienicą. Widać, że dojrzała i jest bardziej zdeterminowana. Moją ulubioną męską postacią od początku do końca zostaje Ramsan. Uwielbiam jego cięty język i przemyślenia. Trzeci tom wywołał u mnie najwięcej emocji. Znajdziemy tutaj momenty wzbudzające napięcie oraz nadzieje. Zakończenie jest nie do końca przewidywalne. Dlatego bardzo polecam fanom fantastyki cała serię. Nie jest można ona wybitna, ale na pewno pozwoli oderwać się od rzeczywistości i przeżyć wspaniała przygodę z powinowatymi. [współpraca reklamowa] Wydawnictwo Rebis